Przepisy nie wskazują według jakiego prewspółczynnika gmina powinna dokonywać tzw. korekty wieloletniej podatku VAT naliczonego w przypadku nieruchomości wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych jak i niepodlegających opodatkowaniu VAT. Może to być prewspółczynnik wskazany w rozporządzeniu ministra finansów lub wskazany w samej ustawie, w tym taki jaki gmina stosowała na podstawie art. 86 ust. 7b w brzmieniu obowiązującym do końca 2015 r. – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 30 sierpnia 2018 r., sygn. I SA/Po 432/18.
Czytaj także: Jak gminy ustalają prewspółczynnik
Wniosek o interpretację
Gmina wystąpiła o wydanie interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług. We wniosku wskazała, że w okresie przed tzw. centralizacją jedna z jej jednostek organizacyjnych – szkoła zrealizowała inwestycję budowy sali gimnastycznej. Zakończenie prac nastąpiło w roku 2012. Od momentu oddania do użytkowania sala wykorzystywana jest zarówno do czynności opodatkowanych VAT (w tym zakresie szkoła świadczy odpłatne usługi na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych) jak i niepodlegających opodatkowaniu (na cele edukacyjne). Po zakończeniu inwestycji szkoła dokonała odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową sali zgodnie z art. 86 ust. 7b w brzmieniu obowiązującym do końca 2015 r., tj. w oparciu o czas w jakim sala jest wykorzystywana na potrzeby działalności opodatkowanej i działalności innej niż opodatkowana.
Z uwagi na wejście w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. rozporządzenia ministra finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników gmina powzięła wątpliwość czy wobec braku zmiany stopnia (zakresu) wykorzystania sali do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, będzie zobowiązana do dokonania po 1 stycznia 2016 r. korekty w odniesieniu do dziesiątych części podatku naliczonego odliczonego przy nakładach poniesionych po 1 stycznia 2011 r. z tytułu budowy sali wyłącznie według sposobu określenia proporcji określonego w oparciu o § 3 ust. 3 rozporządzenia, czy też – z uwagi na istnienie bardziej reprezentatywnego sposobu określenia proporcji wykorzystania sali – może realizować tę korektę kontynuując obrany indywidualny sposób określenia proporcji oparty na czasowym wykorzystaniu sali (jako bardziej reprezentatywny dla nakładów dotyczących sali). Sama stanęła na stanowisku, że będzie uprawniona do realizacji korekty na zasadzie kontynuacji obranego indywidualnego sposobu określenia proporcji.
Stanowisko organu podatkowego
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 14 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.709. 2017.2.HW, uznał stanowisko gminy za nieprawidłowe. Wskazał, że metoda procentowa (tj. według wskazanego przez gminę udziału czasowego) nie odpowiada w pełni specyfice wykonywanej działalności, nie uwzględnia bowiem czasu, w którym sala nie jest w ogóle wykorzystywana (poza godzinami jej udostępnienia). Zdaniem organu podatkowego, gmina nie wykazała, że przedstawiona przez nią metoda procentowa stanowi sposób określenia proporcji bardziej reprezentatywny niż ten wskazany w rozporządzeniu. Metoda ta wskazuje jedynie przez jaki procent czasu sala może zostać wykorzystana do celów związanych z działalnością gospodarczą oraz inną niż gospodarcza, co nie jest równoznaczne z rzeczywistym stopniem wykorzystania zakupów związanych z jej funkcjonowaniem.
