Przepisy ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej: u.p.s.) w sposób jasny – jak mogłoby się wydawać – regulują kwestie właściwości miejscowej organu do załatwienia wniosku podmiotów ubiegających się o świadczenia z pomocy społecznej (np. skierowanie do domu pomocy społecznej czy przyznanie zasiłku stałego). Co do zasady właściwy jest zawsze organ gminy miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu ubiegania się o świadczenia. W praktyce pojawia się jednak bardzo wiele wątpliwości. Przykładowo, co w sytuacji, gdy zainteresowany jest osobą bezdomną, czyli nie ma formalnie miejsca zamieszkania? Wątpliwości budzi także samo rozumienie pojęcia „zamieszkiwanie" – czy jest to faktyczne przebywanie czy może jednak zameldowanie pod danym adresem.