Przepisy dotyczące dopuszczalności wykorzystania w postępowaniu karnym tak zwanych dowodów nielegalnych były niewątpliwie przedmiotem największego sprzeciwu wyrażanego wobec nowelizacji k.p.k., która weszła w życie 15 kwietnia 2016 r. Głównym zamiarem ustawodawcy w tym zakresie było wprowadzenie norm umożliwiających nieskrępowane wykorzystanie między innymi materiałów z kontroli operacyjnych także w przypadku ujawnienia w ich toku innych przestępstw oraz przestępstw innych osób, jak również zadekretowanie możliwości nieograniczonego prawnie wykorzystania dowodów zebranych „z naruszeniem przepisów postępowania". W wyniku kontroli stosowania art. 168a k.p.k., art. 168b k.p.k. oraz art. 237a k.p.k. w orzecznictwie sądów powszechnych oraz SN ukształtowała się wykładnia zapewniająca ochronę praw i gwarancji obywateli. Przykład ten pokazuje możliwości wynikające z wykładni systemowej oraz funkcjonalnej przepisów stanowionych w intencjonalnie antygwarancyjnym celu, jak również niezasadność odwoływania się wyłącznie do literalnego brzmienia przepisu oraz intencji ustawodawcy.
