Co to jest stwardnienie rozsiane? Czym charakteryzuje się ta choroba, kogo dotyka i co to oznacza dla pacjenta?
Stwardnienie rozsiane to przewlekła zapalna choroba ośrodkowego układu nerwowego, która dotyczy, niestety, ludzi młodych, najczęściej między 20. a 40. rokiem życia, ale zdarza się zarówno wcześniej, jak i później. Późniejsze diagnozy wynikają często z podklinicznego przebiegu choroby, objawów, które pojawiają się przed rozpoznaniem, ale są na tyle niejednoznaczne, że pacjent nie jest ich świadomy albo z jakichś powodów zostaną przypisane innym schorzeniom. Zdarza się, że pełne objawy choroba przyjmuje u osób po 40. roku życia i później. Istotą choroby jest uszkadzanie osłonek mielinowych, umożliwiających szybki przepływ bodźców nerwowych wzdłuż włókien nerwowych, ale wiąże się też z neurozwyrodnieniem, czyli zanikiem komórek nerwowych oraz wypustek określonych jako aksony – nieodwracalnym uszkodzeniem struktur i bezpowrotną utratą funkcji neurologicznych. Jedyną strategią, by całkowicie wyciszyć mechanizmy patologiczne choroby i powstrzymać jej postęp, jest więc wczesna interwencja terapeutyczna i to jeszcze o podwyższonej skuteczności, bo jeśli faza neurozwyrodnienia rozpocznie się wcześnie, to trudno ją zatrzymać.
