Co kryje Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach

Sień Górna

Pełniła funkcje reprezentacyjne. Posadzka była tu zawsze drewniana, ściany gładkie, a belkowany, modrzewiowy strop prawdopodobnie nigdy nie posiadał polichromii. Dziś obok stropu oryginalnym elementem wystroju jest marmurowy portal z 1. połowy XVII w. prowadzący do Izby Stołowej.

Izba Stołowa Górna

To oficjalna jadalnia. Strop belkowany w tej sali otrzymał niezwykle bogatą dekorację polichromowaną. Na 21 modrzewiowych belkach i 1017 deskach, wśród motywów geometryczno-roślinnych, przedstawionych zostało 40 scenek o charakterze alegorycznym, rodzajowym oraz moralizatorskim.

Apartament Biskupi, Trzeci Pokój Biskupi

Według pierwotnych założeń miał pełnić funkcję reprezentacyjnej sypialni i gabinetu, ponieważ okazał się w zimie zbyt chłodny, do końca lat 50. XVIII stulecia służył jako gabinet.

Apartament Biskupi, Pierwszy Pokój Biskupi

Pierwotnie druga antykamera (przedpokój), izba przeznaczona dla pokojowych, stąd jej mniej reprezentacyjny wystrój.

Apartament Senatorski, Pierwszy Pokój Senatorski

Po przeciwnej stronie Izby Stołowej w narożniku północno-zachodnim znajdowały się równie okazałe wnętrza tzw. Apartamentu Senatorskiego, przeznaczonego dla gości świeckich.

Alkierz pod Wieżą

To tu znajduje się tzw. Locus secretus (toaleta niegdyś nazywana prewetą lub potrzebnicą).

Pierwszy Pokój Prałatów

Na piętrze znajdują się również dwa reprezentacyjne pokoje przeznaczone dla znamienitych przedstawicieli duchowieństwa nazywane Pokojami Prałatów.

Drugi Pokój Prałatów

Ściany pod XVII-wiecznym stropem belkowym z polichromowaną dekoracją geometryczno-roślinną i rodzajową obiega fryz z alegoriami rolnictwa, bartnictwa, myślistwa oraz kartusze z herbami rodowymi biskupa Jakuba Zadzika.

Stropy ramowe

Warsztat Tomasza Dolabelli (1570–1650), jednego z głównych przedstawicieli malarstwa barokowego, pracującego w Polsce na potrzeby królów z dynastii Wazów.

Tomasz Dolabella wykonał także dekoracje w apartamentach na Wawelu i wiele portretów rodziny królewskiej.

W Polsce stropy ramowe zachowały się jedynie w Sali Czerwonej Ratusza Głównego Miasta Gdańska oraz w pałacu kieleckim, można je zatem uznać za najcenniejsze elementy wystroju.

Sanktuarium Marszałka

Trzy sale w południowo-zachodnim narożniku parteru pałacu zajmuje Sanktuarium, otwarte 2 października 1938 r. W sierpniu i wrześniu 1914 r. tutaj swoją kwaterę główną miał Józef Piłsudski.

Portret Aleksandra Jana Jabłonowskiego

Antoni Józef Misiowski (czynny 1735–1743) Aleksander Jan Jabłonowski herbu Prus III (ok. 1670–1723), drugi syn hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jana Jabłonowskiego (1634–1702) i Marianny z Kazanowskich (1643–1687) herbu Grzymała, chorąży wielki koronny od 1693, starosta dźwinogródzki, korsuński i buski; pułkownik wojsk koronnych, uczestnik walk z Turkami i Tatarami, przeciwnik Sasów na tronie polskim.

Portret autorstwa krakowskiego malarza wzorowany jest na wcześniejszym wizerunku z 1705 roku (w zbiorach prywatnych). Wykonany na zamówienie rodu Wielopolskich Gonzaga Myszkowskich. Pochodzi z kolekcji rodu Wielopolskich z Chrobrza. W 2008 roku spadkobiercy rodu przekazali go w darze dla Muzeum Narodowemu w Kielcach.

Katedra w Amalfi

Aleksander Gierymski (1850–1901) Katedra w Amalfi należy do grupy obrazów powstałych w ostatnim okresie twórczości Gierymskiego. Pod koniec życia jednym z głównych nurtujących go zagadnień i  artystycznych wyzwań stało się światło. Malował przeniknięte nim zabytkowe wnętrza pałaców

i kościołów, widoki miast, architekturę. Wszystko to precyzyjne, wydobyte ostrym światłem detale, skąpane w słońcu pełne świeżości barwy tworzą szczególne wrażenie dekoracyjności, widać w nich radość płynącą z samego procesu tworzenia.

Portret dziewczynki w czerwonej sukience, Polska 1897