Sąd Upadłościowo-Restrukturyzacyjny dla m.st. Warszawy rozpatrywał zażalenie syndyka na postanowienie sędziego komisarza. Uwzględnił on sprzeciw jednego z wierzycieli, spółki, w ten sposób, że na liście wierzytelności uznał dodatkowo kwotę 146 tys. zł, którą były odsetki naliczone na podstawie ustawy z 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (należność główna spółki wynosiła 2,8 mln zł).
Sędzia komisarz uznał, że wierzyciel jest uprawniony do naliczania wyższych odsetek do dnia ogłoszenia upadłości i ich dochodzenia w postępowaniu upadłościowym na podstawie art. 92 ust. 1 prawa upadłościowego, który mówi, że z masy upadłości mogą być zaspokojone odsetki od wierzytelności należne za okres sprzed ogłoszenia upadłości.
Syndyk był innego zdania, a rozpatrując jego zażalenie, sędziowie Łukasz Grzechnik, Paweł Kłoczko i asesor Olga Nowosad powzięli co do tego wątpliwości. Zawarli je w pytaniu prawnym do SN. Źródłem wątpliwości jest lakoniczny art. 3 ust. 1 ustawy z 8 marca 2013 r., zgodnie z którym jej przepisów nie stosuje się do długów objętych postępowaniem upadłościowym i restrukturyzacyjnym. Przepis ten implementuje unijną dyrektywę w sprawie zwalczania płatności handlowych, która ma przeciwdziałać zatorom płatniczym, ale państwa członkowskie mogą wykluczyć spod jej rygorów długi będące przedmiotem upadłości restrukturyzacyjnej. Ani polski ustawodawca, ani unijny nie wskazali jednak, na czym ma polegać to wyłączenie.
Czytaj więcej
Mimo że w polskim systemie prawnym prawomocne wyroki nie pełnią funkcji prawodawczej, w kwestiach niejednoznacznych tak sądy jak i praktyka obrotu odwołują się do wydanych – szczególnie przez Sąd Najwyższy – judykatów.
Są tu trzy możliwości: zaprezentowana przez sędziego komisarza, że ustawy z 2013 r. nie stosujemy od ogłoszenia upadłości na przyszłość. Druga, że nie należy wypłacać z masy jakichkolwiek odsetek naliczanych od transakcji handlowych, a więc wyłączenie tych przepisów rozciąga się na całe postępowanie upadłościowe. I pośrednie stanowisko, że wyłączenie z art. 3 pozwala uwzględniać na liście wierzytelności oraz zaspokoić z masy odsetki naliczone od transakcji handlowych, ale w wysokości przewidzianej przez ogólne przepisy, a więc wszystkich wierzycieli na równych zasadach z częściowym tylko ograniczeniem.
