Zbigniew Boniek wyciągnął telefon, spojrzał na ekran. – Trapattoni jeszcze wiadomości nie przysłał. Ale myślę, że jest zadowolony – mówił, mrużąc oko. Giovanni Trapattoni, trener, u którego grali razem w Juventusie losujący pary barażowe Boniek i szef UEFA Michel Platini (– Jak tylko się odwróciłem, oni już byli na papierosie – wspominał kiedyś Trapattoni) teraz prowadzi Irlandię.

Boniek wylosował mu wczoraj rywala, na którego wszyscy chcieli trafić, Estonię. To był jedyny moment podczas ceremonii w Krakowie, gdy na sali było słychać brawa. Irlandia chciała Estonię, estońscy kibice chcieli Irlandię, wydawała im się najdogodniejszym rywalem z czwórki rozstawionych, gdy do wyboru były jeszcze Portugalia, Czechy i Chorwacja.

Estonii wszystko jedno

A piłkarzom i trenerowi Estończyków było wszystko jedno, jak mówi „Rz" Mikhel Uiboleht z tamtejszej federacji. – Jako jedyni zagramy w barażach bez presji. Sam awans do nich jest nagrodą za to, co zrobiliśmy z futbolem w Estonii. Od odzyskania niepodległości liczba piłkarzy wzrosła pięciokrotnie, mamy graczy w lidze holenderskiej, rosyjskiej, łącznie 35 w ligach zagranicznych, i przestaliśmy się bać wyzwań. Tylko pieniędzy jeszcze w naszym futbolu nie ma, ale może Euro coś zmieni – mówił Uiboleht.

Jednym się spełniały życzenia, innym koszmary. – Turcy podeszli do mnie przed losowaniem i prosili: – Zibi, tylko nie Chorwacja. Wykrakali – opowiadał Boniek. To będzie rewanż za jeden z najbardziej szalonych meczów poprzednich mistrzostw Europy, gdy niemal pewna już półfinału Chorwacja dała sobie wydrzeć prowadzenie w doliczonym czasie dogrywki i przegrała rzuty karne.

– Wtedy pokazaliśmy, co znaczy upór. Teraz na pewno będzie inaczej, bo czekają nas dwa mecze, ale jesteśmy gotowi. Korupcyjne zamieszanie w naszym kraju powoli cichnie, liga wreszcie ruszyła miesiąc temu, skończył się trudny czas, bo dla każdego z nas to była bardzo osobista sprawa – mówił „Rz" Okan Buruk, były reprezentant, a dziś menedżer kadry Guusa Hiddinka, wysłany na losowanie. – Czy mecz z Chorwacją to jedna z legend naszej piłki? Nie, to był cud, legendy pisaliśmy w 2002 w Korei i Japonii – wspominał Buruk, brązowy medalista tamtego mundialu.

Jedna para jest jeszcze bardziej niezadowolona, że przyjdzie jej się znowu spotkać. – Najbardziej nie chcieliśmy Portugalczyków i pierwszego meczu u siebie – mówił trener Bośni i Hercegowiny Safet Susić. – Najbardziej nie chcieliśmy Bośniaków – mówił trener Portugalii Paulo Bento. No to mają.

Dwa lata temu grali ze sobą w barażach o mundial w RPA. Portugalii poszło łatwo, wygrała dwa razy. – Ale wtedy Edin Dżeko nie był w tak wielkiej formie jak dziś, a nasza obrona była silna. Teraz nie jest – mówi dziennikarz portugalskiej telewizji Alex Santos.

Znikający Carvalho

W przegranym meczu z Danią, który zepchnął Portugalczyków do baraży, nie mogli grać kontuzjowani Pepe i Fabio Coentrao, a Ricardo Carvalho jest skłócony z kadrą i od kilku tygodni zdyskwalifikowany za samowolny odjazd ze zgrupowania, gdy dowiedział się, że nie będzie dla niego miejsca w pierwszym składzie. Powiedział wtedy, że piłkarz Realu Madryt musi być szanowany, wziął od Coentrao kluczyki od samochodu i przez następną dobę nikt nie wiedział, gdzie jest piłkarz uważany za cichego przywódcę kadry, ten, od którego Jose Mourinho zaczynał ustawianie obrony w Porto, Chelsea i Realu.

Trener Bento liczy, że na baraże będą zdrowi Pepe i Coentrao. Ale nawet jak nie będą, z Carvalho się nie pogodzi. – Prędzej deszcz zacznie padać z dołu do góry, niż Bento go powoła. On ma swoją wizję i będzie się jej trzymał – mówi Alex Santos.

Bento był jednym z niewielu trenerów, którzy przyjechali na losowanie, nie wyręczali się pomocnikami (oprócz niego i Susicia był jeszcze Branko Brnović z Czarnogóry). – Nikt go nie wini za to, że znów jesteśmy w barażach, wiemy, w jakim momencie przejmował drużynę po mundialu w RPA. Ciągle trwa sprzątanie po Carlosie Queirozie, który jest trenerem, delikatnie rzecz ujmując, oryginalnym – mówi Santos.

Ostatnią parę tworzą Czesi i Czarnogórcy, czyli reprezentacja kiedyś wielka, dziś poobijana, i reprezentacja, która lubi obijać wielkich. Ale Czesi właśnie Czarnogóry sobie życzyli. Poza, oczywiście, Estonią.