Rz: Dziś wieczorem Polacy grają ze Szkotami. Szkocja to dla nas potwór z Loch Ness, kilty i dudy...

Dorota Babilas:

Ta cała folklorystyczna otoczka, która jest najbardziej kojarzona ze Szkocją, czyli właśnie kilty, dudy czy charakterystyczne tańce, a także tradycyjna kuchnia, włączając w to słynną whisky, ?to jest tak naprawdę twór ?XIX wieku. Te tradycje sięgają oczywiście głębokiej przeszłości, ale nie przetrwały w tej formie.

Dlaczego?

W XVIII wieku, kiedy Szkoci stracili nadzieję na odzyskanie brytyjskiego tronu dla dynastii Stuartów, rząd w Londynie zakazał wszelkich narodowych symboli szkockich, włączając w to słynne szkockie kraty, czyli tartany, narodowe stroje czy muzykę. ?To zaczęło się odradzać dopiero na początku XIX wieku, po wizycie króla Jerzego IV w Szkocji ?w 1822 roku, kiedy został przedstawiony jako król Szkocji i wódz wszystkich klanów szkockich. Sam król wystąpił wtedy w kilcie, a wszystko to organizował bardzo ceniony ?przez króla Jerzego sir Walter Scott.

A jak to wyglądało później?

Potem kulturę szkocką spopularyzowała królowa Wiktoria, która bardzo kochała Szkocję i popierała szkockie tradycje. Tak naprawdę to, co dzisiaj postrzegane jest jako odwieczne szkockie tradycje i zwyczaje, zostało odtworzone ?w XIX wieku.

Jest jeszcze stereotyp skąpego Szkota. Skąd się wziął?

Szkocja była zawsze w gorszej pozycji ekonomicznej niż Anglia, była krajem biedniejszym. Szkoci po prostu musieli oszczędzać i rozważnie inwestować, a to urosło do rozmiarów niekorzystnego stereotypu, tak jak w Polsce za skąpców uważa się mieszkańców Poznania czy Krakowa.

Na pocztówkach Szkocja to stary zamek nad jeziorem i mnóstwo zieleni wokół...

Szkocja to górzysty kraj, który nie jest bardzo uprzemysłowiony. Zwłaszcza szkockie góry są terenami w dużym stopniu dziewiczymi, z jeziorami, między innymi słynnym Loch Ness i potworem, którego nikt nie widział. Bardziej uprzemysłowione tereny są na południu Szkocji.