Uchwałą z 10 października 2012 r., nr LVIII/776/12, Rada Miasta Krakowa przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru „Młynówka Królewska – Zygmunta Starego". Uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zaskarżyła w części jedna z krakowskich spółek. Zarzuciła, że w sposób nieuzasadniony wyznacza ona na jej nieruchomościach nieprzekraczalną linię zabudowy po obrysie istniejących budynków tak, że znaczna część tej nieruchomości (jedna z niezabudowanych działek) w istocie została wyłączona spod możliwości jakiegokolwiek budowlanego zainwestowania. Zdaniem spółki takim działaniem Rada Miasta Krakowa przekroczyła granice przysługującego jej władztwa planistycznego, ponieważ, po pierwsze, takie wyznaczenie linii zabudowy nie znajdowało jakiegokolwiek uzasadnienia faktycznego i prawnego, a po drugie, taki sposób wyznaczenia linii zabudowy zastosowano w planie wyłącznie w odniesieniu do działek spółki oraz jednej z działek sąsiednich. W konsekwencji organ planistyczny dokonał ingerencji w prawo do nieruchomości spółki bez zachowania racjonalnej i odpowiedniej proporcji do wskazanych celów. Tym samym prawo zabudowy skarżącej spółki doznało dalej idących ograniczeń niż prawo zabudowy działek znajdujących się w tym samym obszarze planistycznym.
