Zgodnie z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych, która obowiązuje od nowego roku, opłaty za przedszkole stanowią nieopodatkowane należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym (art. 52 ust. 15). Do tej pory traktowane były jako należności cywilnoprawne. Jak stwierdziło Ministerstwo Edukacji Narodowej w komunikacie opublikowanym na swojej stronie internetowej www.men.gov.pl >patrz ramka – od 1 stycznia 2018 r. nie ma podstaw do zawierania przez dyrektorów przedszkoli publicznych umów cywilnoprawnych z rodzicami, określających wysokość i zasady wnoszenia opłat".
Oznacza to, iż dla celów podatku VAT - od 1 stycznia 2018 r. – opłaty te muszą być traktowane jako niepodlegające podatkowi VAT. Tym samym nie muszą być –od tej daty – wykazywane w deklaracji VAT-7 w poz. 10 jako zwolnione od podatku VAT.
Do 1 stycznia 2018r., czyli przed wprowadzeniem w życie nowej ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, pobierane od rodziców dzieci opłaty za przedszkole, były traktowane według przepisów, jako należności cywilnoprawne. W związku z tym dyrektorzy przedszkoli publicznych zawierali umowy cywilnoprawne z rodzicami określające wysokość i zasady wnoszenia opłat. W takiej sytuacji minister finansów uważał, że opłaty te powinny być wykazywane w deklaracji VAT-7 w poz. 10 jako zwolnione od podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 24 w związku art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Swojego stanowiska w sprawie tych opłat, ale pobieranych już po 1 stycznia 2018 r., czyli po wprowadzeniu w życie nowej ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, minister finansów jeszcze nie przedstawił.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 11 lutego 2015r. (I SA/Po 1041/14) utrzymanym w mocy przez wyrok NSA z 9 czerwca 2017 r. (I FSK 1317/15), stwierdził – odmiennie niż minister finansów – że opłaty te, także przed 1 stycznia 2018r., należało traktować jako należności publicznoprawne, a nie cywilnoprawne. I tym samym nie deklarować w deklaracji VAT-7w poz. 10.
W wyrokach tych sąd uznał, iż: stosunek prawny między przedszkolem publicznym nawiązany z rodzicami, powstaje w oparciu o administracyjnoprawną metodę regulacji, która na plan dalszy spycha cywilnoprawny charakter zawieranych porozumień. Opłaty pobierane za nauczanie i pobyt dzieci w przedszkolu w swym charakterze zbliżone są do daniny publicznej, a strony analizowanego tu stosunku prawnego nie mają pełnej swobody w ustaleniu jej wysokości (wysokość opłaty za pobyt i świadczenia ustalana jest w drodze stosownej uchwały rady gminy). Pobierane opłaty mają charakter symboliczny, nieekwiwalentny i ściśle regulowany przez przepisy prawa administracyjnego, co odróżnia je od cen.