15 lutego 1931 roku z inicjatywy polskiej awangardowej grupy artystycznej „a.r." („artyści rewolucyjni" albo „awangarda rzeczywista"), w skład której wchodzili Władysław Strzemiński, Katarzyna Kobro, Henryk Stażewski oraz poeci Julian Przyboś i Jan Brzękowski, powstała Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, dając początek obecnemu Muzeum Sztuki. Czym było upublicznienie tej kolekcji?
Sztuka awangardowa nie była wówczas obecna w muzeach. Jedynym miejscem w Europie, gdzie można było ją stale oglądać, był „Gabinet abstrakcji" Ela Lissitzky'ego w hanowerskim muzeum. Co niezwykłe, nie zdarzyło się to w jednym ze światowych centrów sztuki – Paryżu, Berlinie czy Nowym Jorku – tylko w Łodzi, mieście mało wówczas kojarzącym się z kulturą, chociaż mającym silne środowisko awangardowe. Co ciekawe, kolekcja nie powstała dzięki fortunie bogatego kolekcjonera czy z woli rządzących, ale za sprawą darów najwybitniejszych reprezentantów europejskiej awangardy, którzy docenili łódzką inicjatywę. Do wojny zebrano ponad setkę prac. Wojnę przetrwało 87, zaginął niestety m.in. wspaniały kolaż Picassa.