- Pomysł ogłoszenia Roku Awangardy wyszedł od dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi Jarosława Suchana - mówi Agnieszka Morawińska, dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie. - W ciągu niespełna tygodnia dostaliśmy zgłoszenia 50 instytucji zainteresowanych uczestnictwem w projekcie, a z każdym dniem przybywają następne.
Muzea Narodowe w Warszawie i Krakowie oraz Muzeum Sztuki w Łodzi, które posiadają najbogatsze zbiory sztuki awangardowej, są głównymi twórcami projektu, a honorowy patronat nad obchodami objął Polski Komitet ds. UNESCO.
Za symboliczny początek polskiej awangardy przyjmuje się otwarcie I Wystawy Ekspresjonistów Polskich w siedzibie krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych 4 listopada 1917 roku . Na ekspozycji zaprezentowano wówczas niemal sto dzieł osiemnastu artystów. Z jej uczestników wyłoniła się grupa późniejszych formistów, aktywnie tworzących i propagujących idee nowej sztuki. Należeli do nich: Leon Chwistek, Tytus Czyżewski, Zbigniew Pronaszko oraz Henryk Gotlib, Jan Hrynkowski, Tymon Niesiołowski i Andrzej Pronaszko.
- Awangarda stanowi część naszego dziedzictwa. Łączy się z takimi pojęciami, jak eksperyment, uniwersalizm, poczucie odpowiedzialności za wspólnotę, poszukiwaniem nowych, lepszych sposobów urządzania świata. Czasem bywa wiązana z obcym wpływem, czy importem, gdy naprawdę stanowi część naszej kultury, czego najlepszym dowodem jest łódzkie Muzeum Sztuki, jedno z najstarszych w Polsce, zajmujące się sztuką współczesną. Akces tak wielu instytucji do obchodów Roku Awangardy w Polsce: muzeów, galerii, teatrów, festiwali, instytutów kulturalnych i naukowo-badawczych zapowiada, że będziemy mieli program bardzo bogaty – podkreśla dyrektor Jarosław Suchan.
Muzeum Sztuki w Łodzi planuje całą serię wydarzeń. Najważniejszym z nich będzie monograficzna wystawa twórczości Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego przygotowywana dla Museo Reina Sofia w Madrycie. Historię awangardy przybliży również pięć wystaw organizowanych we własnych siedzibach łódzkiego muzeum: „Naturokultura. Awangarda i środowisko”, podejmująca kwestię wpływu ekologicznego myślenia na ruchy awangardowe; „Enrico Prampolini i teatr mechanicznych konstrukcji. Futuryzm i scenotechnika polskiej awangardy,” dotycząca związków między włoskim futuryzmem a rodzimymi eksperymentami scenograficznymi; „Montaże. Debora Vogel i nowa legenda miasta”, opisująca awangardowy pejzaż międzywojennej Polski; „Organizatorzy życia. De Stijl i projektowanie awangardowe w Polsce”, poświęcona nowoczesnej polskiej architekturze i wzornictwu oraz „Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności”, wychodząca od sztuki Katarzyny Kobro.
