Prawo budowlane a strych: o kondygnacji decyduje definicja językowa

W celu ustalenia, co jest kondygnacją do celów podatkowych, należy odwołać się do definicji językowej, potocznej.

Publikacja: 13.08.2014 08:58

NSA: skoro ustawa podatkowa nie zawiera legalnej definicji kondygnacji, to należy jej poszukać w regułach języka polskiego.

Foto: www.sxc.hu

Aleksandra Tarka

Wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął spór o opodatkowanie strychu (sygnatura akt II FSK 1715/12).

W sprawie o podatek od nieruchomości za 2010 r. spór dotyczył definicji kondygnacji z art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Organy podatkowe, interpretując pojęcie „kondygnacja", odwołały się do przepisów budowlanych, tj. wykonawczych w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Urzędnicy przyjęli, że aby pomieszczenie strychowe (poddasze) mogło być kondygnacją w rozumieniu przepisów podatkowych, musi się nadawać do użytku, a zatem spełniać normy budowlane w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji i przeciwpożarowe.

Innego zdania byli podatnicy: matka i dwóch małoletnich synów. Upierali się, że przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych za kondygnację uważają również poddasza użytkowe. Dlatego jeżeli coś stanowiło poddasze użytkowe, to tym samym było kondygnacją na potrzeby podatku od nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przyznał rację fiskusowi. W jego ocenie interpretując pojęcie „kondygnacja", urzędnicy słusznie odwołali się do przepisów budowlanych, w tym zwłaszcza przepisów wykonawczych w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Sąd zauważył, że sporny art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych definiuje powierzchnię użytkową budynku, która jest podstawą ustalenia wysokości podatku. Zgodnie z nim powierzchnia użytkowa budynku lub jego części oznacza powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach (z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych). Za kondygnację zaś uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

WSA nie zaaprobował stanowiska skarżących, że w zakresie analizy pojęcia „kondygnacja" należy posługiwać się potocznym znaczeniem tego pojęcia. Sąd przyznał, co prawda, że w języku potocznym każda przestrzeń, część czegoś położona nad lub pod inną stanowi kondygnację. Jednakże za właściwsze uznał odniesienie się do sposobu rozumienia tego pojęcia w przepisach branżowych, czyli w tym wypadku przepisach budowlanych.

Takiej wykładni przepisów nie zaakceptował Naczelny Sąd Administracyjny.

– Nie można zaakceptować tezy, że definiując pojęcie „kondygnacja", należy sięgać do prawa budowlanego – tłumaczył sędzia NSA Maciej Jaśniewicz.

W ocenie NSA skoro ustawa podatkowa nie zawiera legalnej definicji kondygnacji, to należy jej poszukać w regułach języka polskiego. A w języku potocznym kondygnacja to każda przestrzeń, część czegoś położona nad lub pod inną. Należało zatem uznać, że przestrzeń nad oficyną ma charakter kondygnacji. Wyrok jest prawomocny.