Budowa secesyjnej kamienicy przy dzisiejszej ulicy Ratajczaka 45 przypada na okres intensywnego rozwoju Poznania na początku XX wieku. Budynek powstał w 1900 roku, kiedy lokalne władze podjęły decyzję o rozebraniu części fortyfikacji wojennych, co pozwoliło miastu rozrastać się poza dotychczasowe granice. Poznań zmienił wówczas swój charakter. Do tej pory był twierdzą posiadającą trzeci największy zbiór fortyfikacji w Europie. W mieście panował surowy, wojskowy rygor.
Dom przy ulicy Ratajczaka 45 należy do pierwszych projektów sławnej spółki architektonicznej Hermanna Bohmera i Paula Preula. Do najsłynniejszych realizacji tego duetu należą dziś m.in. gmach Teatru Nowego, zespół willi mieszkalnych przy ul. Roosvelta oraz Schody Hiszpańskie łączące podwórza kamienic przy ul. Koziej z podwórzem kamienicy w alei Marcinkowskiego. Przed 1914 rokiem Bohmer i Preul byli najaktywniejszymi i najzdolniejszymi architektami secesyjnego Poznania.