Kodeks prawa kanonicznego wymaga określonych zgód (biskupa, kolegium konsultorów lub nawet Stolicy Apostolskiej) na obrót nieruchomościami kościelnymi. Trudno jednak wymagać od świeckiego kontrahenta znajomości wewnętrznych regulacji Kościoła, które nie mają charakteru przepisów powszechnie obowiązujących.
Kościelne osoby prawne (zakony, parafie, seminaria duchowne itp.), podobnie jak inne podmioty, uczestniczą w obrocie rynkowym, dokonując transakcji mających za przedmiot ich mienie, w tym nieruchomości. Pojawia się pytanie, czy i ewentualnie w jakim zakresie wewnętrzne przepisy Kościoła katolickiego (oraz analogicznie wewnętrzne regulacje każdego innego związku wyznaniowego) mogą wpływać na ważność tego typu czynności.