Nasza wiedza na temat kurczenia się pokrywy lodowej na Oceanie Arktycznym pochodzi głównie z satelitów, które od 1979 r. odwzorowują lód morski z góry. Dane są dostarczane od systemu o nazwie Pan-Arctic Ice Ocean Modeling and Assimilation System (PIOMAS) nadzorowanego przez naukowców Uniwersytetu Waszyngtońskiego. Tam są one uzupełniane przez zapisy pogodowe i wszelkie dostępne pomiary grubości lodu, zarówno bezpośrednie, jak i te pochodzące z łodzi podwodnych pływających pod pokrywą lodową. Dzięki temu PIOMAS zapewnia codzienną rekonstrukcję tego, co dzieje się z lodem na Oceanie Arktycznym. Jednak system pozwala sięgnąć zaledwie czterdzieści lat wstecz.