Dr Adrian Gleiss, biolog z Uniwersytetu Murdoch - Centrum Badań nad Rybołówstwem i Rybactwem, Jean Potvin, doktorant fizyki na Uniwersytecie Saint Louis oraz dr Jeremy Goldbogen, biolog na Uniwersytecie Stanforda, zbadali budowę ciała 32 gatunków rekinów w celu zrozumienia jak kontrolują wyporność wody.
"Słabo znane gatunki, takie jak rekiny Echinorhinus brucus czy Deania calcea, które żyją w ciemnych, zimnych i ubogich w składniki odżywcze głębiach oceanów, wyewoluowały ogromne, tłuste wątroby, które mogą stanowić ponad jedną czwartą ich ciała", powiedział dr Adrian Gleiss, główny autor. "Są to sterowce świata rekinów, które poruszają się niemal bez wysiłku przy niskich prędkościach, aby oszczędzać energię. I odwrotnie, gatunki rekinów z mniejszymi wątrobami, jak większość rekinów żarłaczowatych, mają ujemną pływalność i muszą pływać z dużą prędkością, aby ich płetwy, podobne do skrzydeł, mogły zapewnić im wystarczającą siłę nośną, generalnie zużywając więcej energii niż ich głęboko mieszkający kuzyni."