Uczta na EnergaCAMERIMAGE

Gdy Marek Żydowicz z zespołem przygotowywali od miesięcy festiwal, jeszcze w marcu listopadowy termin wydawał się niezagrożony. Gdy wirusolodzy zaczęli przewidywać „drugą falę" zachorowań, organizatorzy myśleli o hybrydowej formie i zaczęli tworzyć platformę internetową. Ale swój przyjazd do Torunia wciąż potwierdzały gwiazdy: Viggo Mortensen, Johnny Depp, Vittorio Storaro, Julian Sands, w tym operatorzy Vittorio Storaro, Philippe Rousselot. Była nadzieja, że część seansów i spotkań uda się w ostrym rygorze sanitarnym przeprowadzić „na żywo".

Niespełna dwa tygodnie przed rozpoczęciem festiwalu rząd wprowadził nowe obostrzenia, zamykając kina. EnergaCamerimage odbędzie się wyłącznie w sieci.

– W Polsce są oczywiście platformy VOD, ale my potrzebowaliśmy zupełnie innej przestrzeni wirtualnej do pokazywania filmów, skanowania festiwalowych wnętrz i przestrzeni, a także sprzedaży biletów – mówi Marek Żydowicz. – Mamy zakontraktowane firmy cieszące się prestiżem na świecie, obsługujące wielkie koncerny. To jest podstawą negocjacji z dystrybutorami, bo nikt nie zgodzi się na udzielenie praw do pokazu filmu w sieci, jeśli nie zapewnimy mu bezpieczeństwa.

– Z każdym filmem wiążą się odrębne negocjacje – zdradza Kazimierz Suwała, dyrektor Europejskiego Centrum Filmowego Camerimage. – Niektóre filmy można w internecie obejrzeć tylko w Polsce, niektóre w wybranych krajach, jeszcze inne na całym świecie. Jedne tytuły są otwarte dla 200–300 widzów, inne dla tysiąca.

Wpłynęło do organizatorów około 1500 zgłoszeń.

– Interesują nas ciekawe, ważne historie. Ale szukamy filmów, które sprawy aktualne i uniwersalne prezentują w artystycznej formie, zaś obraz sprawia, że rodzi się w nas refleksja wypływająca również z naszej wrażliwości i z naszych doświadczeń – mówi Żydowicz.

Konkurs główny festiwalu to uczta dla kinomanów spragnionych obejrzenia filmów, o których można było tylko czytać, bo w pandemii nie trafiły do kin.

„The Banker" George'a Nolfiego to historia dwóch Afroamerykanów, którzy w latach 50. podstępem usiłują wywierać wpływ na politykę dużego banku. W „Caged Birds" Oliver Rihs wraca do lat 80. XX w., gdy Szwajcaria stała na krawędzi rewolucji społecznej: ludzie wychodzili na ulice, żeby protestować przeciwko rządowej inwigilacji i walczyć o prawa wyborcze kobiet. W „While at War" Alejandro Amenabar cofa się do lat 30. poprzedniego stulecia, do wojny domowej w Hiszpanii, patrząc na czas narastającego faszyzmu oczami intelektualisty, pisarza rektora uniwersytetu Miguela de Unamuna.

Antti J. Jokinen zainteresowała z kolei postać Helene Schjerfbeck. „Helen" zaczyna się w 1915 roku, gdy fińska malarka po latach izolacji i samotności zostaje odkryta przez marszanda, który organizuje jej wystawę.

Będzie można na wirtualnym pokazie obejrzeć „Rifkin's Festival". Bohater filmu Woody'ego Allena, stary profesor filmoznawstwa, wielbiciel Bergmana i Bunuela, wybiera się na festiwal w San Sebastian i tam musi stawić czoła zarówno zawirowaniom w życiu osobistym, jak i współczesnemu kinu. Z kolei „Pinokio" to nowa wersja znanej bajki Carla Collodiego o niesfornym chłopcu z drewna. Matteo Garrone proponuje piękną, magiczną wersję tej opowieści.

I wreszcie dwa polskie filmy: „Szarlatana" Agnieszki Holland część widzów może już znać z kin, „Śniegu już nigdy nie będzie" Małgorzaty Szumowskiej to szansa na obejrzenie tytułu, którego premiera odbyła się na festiwalu w Wenecji i który został przez Polskę zgłoszony do konkurencji oscarowej.