Kino, które łączy widzów i twórców

Ubiegłoroczna edycja z powodu pandemii odbyła się jedynie online.

– Na szczęście w ostatnim momencie zaczęły spadać liczby zakażeń i mogliśmy uruchomić kino plenerowe na kazimierskim Zamku, do którego zapraszaliśmy widzów wieczorami. Zarówno im, jak i nam, organizatorom, było to bardzo potrzebne – wspomina Grażyna Torbicka, dyrektorka artystyczna festiwalu. – Choć minusów pandemicznej edycji „Dwóch Brzegów" nie brakowało, to jednak warto też odnotować plusy: zaproponowaliśmy widzom rozmowy i komentarze twórców przebywających w czasie festiwalu o tysiące kilometrów od nas, którzy pojawili się dzięki obecnym możliwościom technicznym. I to włączamy do tegorocznej edycji.

Kinomani najważniejsi

Jednak hybrydowa formuła imprezy nie jest przewidziana. Streamingowane będą tylko wszystkie spotkania w czasie festiwalu.

– Dla naszych widzów podstawą jest obecność w Kazimierzu Dolnym i Janowcu nad Wisłą – podkreśla Grażyna Torbicka. – Chodzi nie tylko o możliwość pójścia do kina, ale też dzielenia się refleksjami z innymi. Ważne są spotkania i rozmowy. Festiwal jest bowiem przede wszystkim dla publiczności niezwiązanej z branżą filmową, która przyjeżdża nasycić się kinem. Przez ostatni rok oglądania w domach filmów online było aż nadto.

Jako że w Kazimierzu nie ma kina, projekcje będą się odbywały, wzorem lat ubiegłych, w specjalnie przygotowanym namiocie. Jednym, a nie dwóch, jak zazwyczaj bywało.

– Na tyle pozwolił nam obecny budżet – wyjaśnia dyrektorka imprezy. – Skorzystamy z większego namiotu na 900 miejsc, który możemy zapełnić jedynie w 75 proc. Codziennie będzie w nim sześć projekcji. Jest jeszcze wieczorne kino plenerowe na Zamku. Sądzę, że da to pełny wymiar tego, co dzieje się w światowym i polskim kinie.

Na festiwalu odbędzie się aż 17 premier filmowych.

– Cała sekcja „Muzyka, moja miłość" jest obowiązkowo do zobaczenia, bo każdy z prezentowanych w niej filmów jest premierowy, a takie jak „Paolo Conte, via con me" w reżyserii Giorgio Verdellego, portret wybitnego kompozytora, autora tekstów, aranżera, będzie do obejrzenia tylko u nas – rekomenduje Grażyna Torbicka. – To samo dotyczy obrazu „Fanny: the right to Rock" Bobby'ego Jo Kralsa, który europejską premierę będzie miał na „Dwóch Brzegach". To opowieść o zespole złożonym z czterech dziewczyn, który powstał w 1970 roku. W ciągu kilku lat nagrały pięć albumów wysoko ocenianych przez krytykę, a potem zostały kompletnie zapomniane. Odbędzie się też z nimi, dziś wciąż fantastyczne wyglądającymi, pełnymi energii 70-latkami, spotkanie online. Ujawnię tylko, że przygotowują się właśnie do koncertu, o którym pewnie też opowiedzą.

Z kolei „Silencio – głosy Lizbony" pokaże prawdziwe uliczne fado, które jest sposobem i stylem życia. Bohaterowie filmu pojawią się osobiście na spotkaniu w Kazimierzu, a przed emisją zaplanowano koncert fado w namiocie.

To jedyna okazja na udział w koncercie, bo w tegorocznym budżecie nie starczyło środków na scenę muzyczną. Za to odbędą się dwa pokazy filmowe w eksperymentalnej sekcji „Północ w kinie".

Bohaterem tegorocznej retrospektywy jest Tony Gatliff (ur. 1948), którego znakiem rozpoznawczym jest wielokulturowość. Ten reżyser, scenarzysta, kompozytor, aktor i producent filmowy kieruje spojrzenie w stronę peryferii, oddając głos ich mieszkańcom. Bohaterowie jego filmów wywodzą się z różnych kultur i środowisk, dialogi są prowadzone w wielu językach, a muzyka i taniec to pełnoprawni aktorzy. W poświęconym mu cyklu „Droga znaczy wolność" będzie można zobaczyć siedem filmów: „Corre, Gitano", „Gadjo dilo", „Vengo", „Exils", „Wolność", „Geronimo", „Djam".