TK rozpatrzył skargę o zbadanie konstytucyjności § 4 ust. 1 rozporządzenia ministra sprawiedliwości ws. ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (DzU z 2019 r., poz. 68) w zakresie, w jakim przewiduje ono te koszty na poziomie niższym niż minimalne opłaty za sprawy z wyboru. Pełnomocnik skarżącej argumentował, że zaskarżony przepis to źródło problemu konstytucyjnego, gdyż zezwala na różnicowanie tych stawek. Z kolei minister sprawiedliwości podnosił, że skarga jest bezzasadna, bo decyzję w sprawie skarżącej podjęto na podstawie § 8 tego rozporządzenia (który zresztą został uchylony wyrokiem TK ze środy).