Zbigniew Osiński poznał Jerzego Grotowskiego w 1962 roku podczas gościnnych prezentacji „Akropolis” w Poznaniu. Spotkanie to przerodziło się w jego życiowa fascynację.
Teatrowi i praktyce Grotowskiego poświęcił wiele pionierskich studiów i fundamentalnych książek, takich jak „Grotowski i jego Laboratorium” (1980), „Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice” (1993), „Teatr 13 Rzędów i Teatr laboratorium 13 Rzędów" (1997), „Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty” (2009; tom 1 – wydanie drugie zmienione, wydanie pierwsze – 1998; tom 2 – Prace z lat 1999–2009). A także popularne opracowanie „Laboratorium Grotowskiego” (wspólnie z Tadeuszem Burzyńskim, 1978). Razem z Januszem Deglerem opracował i przygotował do druku bardzo ważny tom Jerzego Grotowskiego „Teksty z lat 1965–1969” (wydanie I: 1989, wydanie II 1990).