– Zastosowane w zatwierdzonym projekcie organizacji ruchu rozwiązania, powodując uprzywilejowanie określonych grup kierujących poprzez odniesienie do ich miejsca zamieszkania, de facto prowadzą do dyskryminacji związanej z możliwością odpłatnego uzyskania odpowiednich zezwoleń (abonamentów) – wskazał.
Zdaniem wojewody, drogi publiczne, co do zasady, powinny być ogólnodostępne, a ewentualne ograniczenia wynikające ze zdefiniowanych potrzeb muszą odnosić się do określonego rodzaju pojazdów (np. zakaz ruchu nie dotyczy pojazdów osobowych - wszystkich) a nie grupy użytkowników (zakaz ruchu nie dotyczy mieszkańców danego osiedla). Jak podkreślił, wydanie nakazu chroni interes publiczny, zbiorowy, obywatelski, przeciwstawiając go indywidualnym uprawnieniom wynikającym z przywilejów nadanych przez zarządcę drogi, do których nadania zarządca drogi nie posiada kompetencji.
Znak tworzy dla obywatela sytuację prawną
Zarządzenie wojewody zaskarżył do sądu administracyjnego prezydent Krakowa, domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu skargi podkreślił, że to znak drogowy tworzy dla obywatela sytuację prawną określonego zachowania. Taka sytuacja ma miejsce w opisywanej sprawie, dotyczącej ustawieniem kwestionowanych tabliczek. Prezydent zwrócił uwagę, że czynność umieszczenia tabliczek została poprzedzona zatwierdzeniem przez organ uprawniony projektu organizacji ruchu drogowego. W konsekwencji z chwilą zatwierdzenia projektu i przekazania go do realizacji, zachodziły podstawy prawne do umieszczenia ich we wszystkich projektach organizacji ruchu.
- Czynności te nie naruszają prawa albowiem jak wynika z art. 1 ustawy o drogach publicznych, z drogi publicznej może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych – wyjaśnił prezydent Krakowa.
W skardze powołał się na rozporządzenie ministra infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Z postanowień załącznika nr 1 do rozporządzenia wynika, że znaki zakazu stanowią podstawową kategorię znaków, którymi są wyrażane ustalenia dotyczące organizacji ruchu. Za ich pomocą można między innymi zamknąć lub ograniczyć wjazd pojazdów, zabronić wykonywania określonych manewrów np. skręcania lub wyprzedzania, wprowadzić ruch jednokierunkowy, a także ograniczyć lub zabronić zatrzymywania lub postoju pojazdów, a gdy istnieje potrzeba wyłączenia z zakazów prawnych uczestników ruchu lub rodzajów pojazdów, to należy stosować zwrot "Nie dotyczy...". Prezydent Krakowa, podkreślił, że napis na tej tabliczce konkretnie wyłączający rodzaj uczestników ruchu - jeśli istnieje taka potrzeba - jest sformułowaniem prawidłowym, przewidzianym postanowieniami wyżej przywołanego rozporządzenia.
Zróżnicowanie jest uzasadnione celami
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że skarga jest zasadna, i uchylił zarządzenie wojewody. Sąd odwołał się do uzasadnienia wprowadzenia Ograniczonej Strefy Ruchu, w którym wskazano, że zmiany w organizacji ruchu determinowane były dążeniem, miedzy innymi, do ochrony: środowiska, zarówno naturalnego, jak i społecznego; bezpieczeństwa i porządku publicznego, ochrony zdrowia i dziedzictwa narodowego. WSA zauważył, że są wartości i zasady Konstytucji RP. Zastosowane regulacje bezpośrednio służą do osiągnięcia wskazanych celów, a także pozostają formą relatywnie najmniej intensywną pod względem władczego oddziaływania na prawa i wolności jednostki. – Nawet w przypadku uznania, iż zapisy Projektu stałej organizacji ruchu (...) prowadzą do nierównego traktowania podmiotów podobnych, to niniejsze zróżnicowanie jest uzasadnione celami, jakie mają być przy pomocy tego działania osiągnięte – uznał sąd.
