Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Malarki i ich ojcowie
Były gwiazdami w swoich czasach, ale po śmierci zostały szybko zapomniane. Włoskie artystki powracają do historii sztuki.
Sofonisba Anguissola (1535-1625), Lavinia Fontana (1552-1614), Artemisia Gentileschi (1593-1653) to trzy różne historie, mające jednak i punkt wspólny: mogły zająć się malowaniem i sztuką dzięki swoim ojcom, którzy je do tego zachęcali. W tamtym czasie kobiety miały zakaz nauki w akademiach sztuk pięknych, a i w pracowniach artystów uczyć się nie mogły.
Z włoskiej Cremony pochodziła Sofonisba, której ojciec, miłośnik sztuk pięknych, humanista i wolnomyśliciel, zezwolił na pobieranie nauk u Bernardina Campiego, znanego malarza. I nie pomylił się. Jednym z najbardziej znanych jej dzieł była „Gra w szachy” – prezentująca psychologiczne portrety młodych kobiety i wachlarz ich nastrojów. Malowała bez presji i stresu. By nadać pęd karierze córki, ojciec podarowywał jej obrazy wpływom postaciom. Jeden z nich trafił do Michała Anioła i – zrobił na nim wrażenie. By sprawdzić umiejętności Sofonisby, polecił jej namalowanie płaczącego chłopca. Tak powstał szkic jej młodszego brata sięgającego po kraba, który ugryzł go w palec. I podobno tą pracą Michał Anioł był zachwycony. Sofonisba miała 20 lat, gdy jej sława przekroczyła granice rodzinnych Włoch - została zatrudniona na hiszpańskim dworze, by uczyć malowania młodą królową. Ale to nie był najlepszy wybór…
