Ich brutalne agresywne malarstwo stało się synonimem nowej ekspresji, polskich nowych dzikich, zbuntowanych wobec opresyjnego systemu lat 80. Malarska „dzikość” Gruppy była odpowiedzią na totalitaryzm i brutalność stanu wojennego. Odpowiedzią przewrotną, bo zabarwioną prowokacją, ironią, śmiechem, drwiną, karykaturalnym przerysowaniem, gwałtownością formy i koloru.
Szóstka absolwentów warszawskiej ASP - Ryszard Grzyb, Włodzimierz Pawlak, Jarosław Modzelewski, Paweł Kowalewski, Ryszard Woźniak i Marek Sobczyk - poprzez ekspresyjne malarstwo wyrażała swój bunt. Od początku byli indywidualnościami, ale we wspólnej formacji artystycznej mogli, mimo niesprzyjających zewnętrznych okoliczności, stworzyć własną enklawę wolności.