Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE)
2021/57 zmieniającym załącznik XVII do rozporządzenia REACH, po 15
lutego 2023 r. wprowadzono zakaz oddawania strzałów na obszarach wodno-błotnych lub w obrębie 100 m od nich amunicją śrutową o
zawartości ołowiu równej lub większej niż 1 proc. masy.
Polskie Stowarzyszenie „Firearms United Network”, które zrzesza posiadaczy broni palnej uprawiających myślistwo i strzelectwo sportowe, zarzuciło tej regulacji m.in. nieuprawnioną ingerencję w prowadzenie działalności gospodarczej związanej ze strzelectwem, myślistwem oraz produkcją amunicji; dyskryminację strzelców sportowych i myśliwskich oraz działanie w zakresie kompetencji niepowierzonych UE.
Czytaj więcej
W rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej dialog społeczny ma służyć aktywnemu współudziałowi obywateli. Decyzje w istotnych sprawach powinny być podejmowane przy współudziale obywateli. Ale których obywateli? Naturalne tych, których dana sprawa dotyczy. Obowiązkiem organów państwa jest zapewnienie im udziału w tym procesie.
Zarzuty myśliwych i strzelców wobec nowych przepisów
W skardze do Sądu EU skarżący twierdzili, że wnioski Komisji dotyczące ryzyka dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska stwarzanego przez ołowianą amunicję śrutową są błędne. Stowarzyszenie nie zgadza się też z przepisami rozporządzenia wskazującymi, że alternatywna amunicja ze stali i bizmutu jest pod tym względem bezpieczniejsza.
W ocenie sądu skarżący nie przedstawili jednak dowodów mogących podważyć wnioski unijnego prawodawcy. Zgodnie z nimi zamienna amunicja śrutowa ze stali i bizmutu jest powszechnie dostępna, po cenie porównywalnej z ceną ołowianej, jest technicznie wykonalna i mniej szkodzi zdrowiu ludzi i środowisku. Ponadto śrut stalowy odpowiada wymogom szybkiego uśmiercania bez niepotrzebnego cierpienia.
