Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Rodzina na skraju katastrofy
"Brud" to druga książka urodzonego na Alasce Davida Vanna po wydanej w 2018 r. „Legendzie o samobójstwie", która ukazuje się za sprawą Wydawnictwa Pauza. Nie będę ukrywał, że jestem admiratorem warszawskiej oficyny, która pojawiła się na rynku czytelniczym w 2017 r., wydała do tej pory 15 książek i publikuje współczesną literaturę amerykańską, francuską czy skandynawską. Staram się czytać wszystkie nowe tytuły Pauzy, bo to twórczość najwyższych lotów, konfrontująca nas z prawdami, na które ciężko przystać, komentująca otaczającą rzeczywistość bezkompromisowo, celująca w obyczajowy detal, igrająca z emocjami czytelnika. Wśród autorów znajdziemy nazwiska Édouarda Louisa, Sigrid Nunez czy Arnona Grunberga, autorów nieprzeciętnych, ambitnych i udowadniających, że wciąż jest miejsce i czas na książki, z którymi spotkanie do najłatwiejszych nie należy. Na pisarstwo ambitne, zmuszające do dokonania wewnętrznej pracy, odsłonienia się, zajęcia stanowiska.
Proza Vanna nie pozostawia żadnych złudzeń, jest precyzyjna jak chirurgiczny skalpel. Jest gęsta od emocji, portrety psychologiczne bohaterów powalają drobiazgowością, relacje dysfunkcyjnej rodziny intensyfikują się z każdą kartką, całość nieuchronnie zmierza do tragicznego finału. Vann potrafi targać emocjami czytelnika, wyrywać z marazmu.
„Brud" to portret rozpadającej się na naszych oczach rodziny, której fundamentem trwania jest pozór. Rzecz dzieje się w sennej Dolinie Kalifornijskiej. I słońce, podobnie jak w „Obcym" Camusa, nie jest przyjemne, ale ciąży i doskwiera, oświetla najgorsze instynkty, rodzi w bohaterach atawizmy, jest nieznośne, prowokuje do szukania po sobie miejsc skrytych, gdzie być może drzemie zło. Zło obecne, ale nie do końca ukształtowane, już się staje, ale jeszcze nie nadeszło – do czasu.
