Robert Mazurek: Bellucci nie klepie

To się udziela. Jest środa, 17 października 1973 roku, polska reprezentacja w piłce kopanej jest o krok od awansu na mistrzostwa świata, ostatni (i pierwszy) raz grała na nich przed wojną. Przed telewizorami zasiadają wszyscy, także dwie studentki polonistyki z Gdańska, które na co dzień mają piłkę w nosie. Mecz oglądają na stancji, razem z nimi bez pamięci emocjonuje się gospodyni. Wszystkie szaleją, gdy Domarski strzela bramkę, o mało nie schodzą na zawał przy kolejnych interwencjach Tomaszewskiego, całują się i piszczą po meczu. Radość przerywa rzeczowe pytanie starszej pani: „Dziewczęta, a którzy to byli nasi?".

Publikacja: 11.06.2021 18:00

Robert Mazurek: Bellucci nie klepie

Foto: AdobeStock

No mówiłem, że się udziela. Zobaczycie, co się będzie działo od poniedziałku. Oczywiście, może pójść zgodnie z tradycją: mecz otwarcia, mecz o wszystko, mecz o honor i bilety do domu, a wtedy drwinom i szyderstwom nie będzie końca, bo miłość kibica nietrwała jest. Może też jednak pójść inaczej, a wtedy z każdym kolejnym spotkaniem narodowe szaleństwo będzie narastać, a Portugalczyk zostanie ozłocony. W obu przypadkach na piłce znać się będą wszyscy. Oprócz mnie.

Pozostało jeszcze 85% artykułu

79 zł za rok czytania RP.PL

O tym jak szybko zmienia się świat. Ameryka z nowym prezydentem. Chiny z własnymi rozwiązaniami AI. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, inspirujemy, analizujemy

Plus Minus
„Lipowo: Kto zabił?”: Karta siekiery na ręku
Materiał Promocyjny
Przed wyjazdem na upragniony wypoczynek
Plus Minus
„Cykle”: Ćwiczenia z paradoksów
Plus Minus
Gość "Plusa Minusa" poleca. Justyna Pronobis-Szczylik: Odkrywanie sensu życia
Plus Minus
Brat esesman, matka folksdojczka i agent SB
Plus Minus
Szachy wróciły do domu