Na zwrot wniosku o ugodę żalić się nie można

W zażaleniu na odmowę uzasadnienia Anna R. zarzuciła naruszenie art. 394 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. wskutek błędnego zakwalifikowania zarządzenia o zwrocie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.

W myśl wskazanego przepisu zażalenie w procesie przysługuje na wszystkie postanowienia sądu kończące postępowanie w sprawie (bez merytorycznego jej rozstrzygnięcia). Poza tym można kwestionować w ten sposób tylko postanowienia wyliczone wyczerpująco w art. 394 § 1 k.p.c.

Zdaniem Anny R. zwrot wniosku o zawezwanie do próby ugodowej należy do postanowień kończących, bo kończy postępowanie pojednawcze mające autonomiczny charakter.

Sąd II instancji nie był tego pewny. Sąd Najwyższy w kwestii dopuszczalności zaskarżenia takiego zarządzenia wcześniej się nie wypowiedział. Większość przedstawicieli nauki prawa uznaje wprawdzie, że na takie zarządzenie zażalenie nie przysługuje, ale niektórzy mają zdania odmienne. Dlatego sąd II instancji uznał, że w kwestii tej powinien się wypowiedzieć Sąd Najwyższy.

W uchwale podjętej dla jej wyjaśnienia Sąd Najwyższy stwierdził, że [b]na zarządzenie przewodniczącego o zwrocie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej zażalenie nie przysługuje[/b].