Spędzanie czasu przedświątecznego w tropikach ma niewątpliwą zaletę. Nie spotyka się tu tłumu Santa Clausów. Odruchowo chciałem użyć w poprzednim zdaniu określenia „Święty Mikołaj”, ale przecież ani on święty, ani Mikołaj. Ot, tradycyjny Santa z reklamy Coca-Coli. Jak dla mnie czerwony nos wskazuje, że pije coś mocniejszego niż cola. Ale może jestem uprzedzony.
Są też inne plusy takiej wyprawy. O dziwo, we wschodniej Afryce nikogo nie obchodzi też, co dostaną pod choinkę pracownicy TVP. Może dlatego, że nie sposób znaleźć tu choinki. A może z zupełnie innych powodów. Np. dlatego, że miejscowych zajmuje codzienna walka o przetrwanie, a przybyszów poszukiwanie „prawdziwej Afryki”. Organizowane są np. wyprawy do „prawdziwej masajskiej wioski”, żeby zobaczyć „prawdziwe obrzędy ludowe”. Oczywiście, „prawdziwa Afryka”, którą można zobaczyć w „prawdziwej masajskiej wiosce”, ma tyle wspólnego z prawdziwym życiem, ile seriale scripted docu takie jak „Trudne sprawy”. A jednak nie brakuje osób (również z profesorskimi tytułami), które wierzą, że to historie z życia wzięte. Pewnie uwierzyłyby także w „prawdziwe masajskie obrzędy”.