Spółka nabyła w drodze cesji roszczenia o zwrot pozaodsetkowych kosztów kredytu, wynikających z szeregu umów kredytu konsumenckiego. Niektórzy z konsumentów nie dysponowali egzemplarzem umowy, dlatego spółka wystąpiła do sądu o zobowiązanie banku do wydania tych umów wraz z regulaminami i umowami towarzyszącymi. Argumentuje, że dokumenty te są niezbędne do wystąpienia z ewentualnymi roszczeniami względem banku. Ten stanął natomiast na stanowisku, że nie jest prawnie zobowiązany do przedstawienie tych dokumentów.
Rozpatrujący sprawę Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy powziął wątpliwość, czy na gruncie art. 16 ust. 1 dyrektywy 2008/48/WE w sprawie umów o kredyt konsumencki, konsument albo przedsiębiorca, na którego konsument przelał swoje uprawnienie, może żądać od kredytodawcy wydania egzemplarza umowy oraz wszystkich informacji o spłacie kredytu, niezbędnych do określenia kwoty należnej z tytułu zwrotu proporcjonalnej części kosztów kredytu w związku z wcześniejszym wykonaniem umowy.
W czwartkowym wyroku Trybunał Sprawiedliwości zwrócił uwagę, że przeniesienie roszczeń konsumenta na osobę prawną nie wyklucza stosowania ww. dyrektywy. Zakres jej stosowania nie zależy bowiem od tożsamości stron sporu, lecz od statusu stron umowy kredytu. Po drugie, Trybunał wskazał, że choć obowiązek przekazania konsumentowi egzemplarza umowy, w przypadku jej utraty, nie wynika wprost z dyrektywy 2008/48/WE, należy go wywieść z kontekstu i celu tej regulacji.
Zdaniem TSUE, cel dyrektywy polegający na zapewnieniu konsumentowi wysokiego poziomu ochrony wymaga tego, aby konsument mógł dysponować wszelkimi informacjami dotyczącymi kosztów kredytu, w tym dla ustalenia prawa do skorzystania z obniżki tych kosztów. "Obowiązek dostarczenia tych informacji, obejmujący także przekazanie egzemplarza umowy, spoczywa na kredytodawcy. Nie ma on żadnego uzasadnionego interesu w ukryciu odpowiednich dokumentów przed konsumentem lub jego następcą prawnym" - wskazano.
Wyrok TSUE z 12 października w sprawie C-326/22 Z.
