Kim jest dzisiaj Serge Gainsbourg

Monika Małkowska: Rewelacyjny debiut! Jacek Marczyński: Smutno patrzeć, jak z niezwykłego artysty zrobiono jednowymiarową postać.

Publikacja: 21.05.2010 01:29

Eric Elmosnino (Gainsbourg) i Laetitia Casta (Bardot) w filmie Joanna Sfara. Od piątku na naszych ekranach

Foto: Monolith

Monika Małkowska, Jacek Marczyński

[srodtytul]Charm i charyzma - Pro Monika Małkowska[/srodtytul]

Rewelacyjny debiut! Naszkicowany z temperamentem i wdziękiem biopic charyzmatycznej postaci francuskiej sceny muzycznej lat 60. i 70. Zręczny miks realiów, fikcji i fantazji. W roli piosenkarza-kompozytora Serge’a Gainsbourga wystąpił Eric Elmosnino.

[wyimek] [link=http://www.rp.pl/galeria/9146,1,482484.html]Fotosy z filmu[/link][/wyimek]

Fizycznie – sobowtór bohatera. A gra tak, jakby wcielił się w niego duch Serge’a. Obok niego wianuszek pięknych pań, także doskonałych imitatorek gwiazd tamtej epoki.

Reżyser Joann Sfar to jeden z topowych francuskich komiksiarzy. Jak Gainsbourg, wywodzi się z żydowskiej emigranckiej rodziny. Choć dzielą ich dwa pokolenia, obydwaj mają klezmerską muzykę we krwi. Dzięki filmowi pojęłam, jakim cudem brzydal z odstającymi uszami i wielkim nochalem potrafił oczarować najpiękniejsze laski tamtej epoki, z Juliette Gréco, Brigitte Bardot i Jane Birkin na czele. Elmosnino, jak kiedyś Serge, uwodzi błyskotliwością, wrażliwością, autoironią. Szarżuje, na przekór mankamentom urody i antysemityzmowi.

Podczas młodzieżowej rewolty ’68 Gainsbourg znalazł się w awangardzie seksualnego wyzwolenia. Skandal wywołał swobodą bycia i utworem „Je t’aime…” Film już otacza legenda: Lucy Gordon, filmowa Birkin, popełniła samobójstwo po zakończeniu zdjęć. Chyba nie potrafiła wrócić do banału współczesności…

[srodtytul]Komiksowy ludzik - Kontra Jacek Marczyński[/srodtytul]

Smutno patrzeć, jak z niezwykłego artysty zrobiono jednowymiarową postać. O Serge’u Gainsbourgu z filmu Joanna Sfara dowiemy się tylko, że pił i palił, uwodził piękne kobiety, ale nie był stały w uczuciach. Poza tym jako żydowskie dziecko miał ciężkie dzieciństwo we Francji pod okupacją hitlerowską, a gdy dorósł, komponował piosenki. Burzliwe życie zostało przedstawione jako ciąg obrazków. Nie tłumaczą one fenomenu Gainsbourga. A przecież dla młodych widzów jest on już tylko kompozytorem jednego erotycznie odważnego przeboju.

Film przemyka przez trzy barwne dekady, Paryż jako miejsce akcji właściwie nie istnieje w ciasnych kadrach. Reżyser nie dostrzegł szansy, by poprzez losy bohatera opowiedzieć, jak w drugiej połowie XX w. popkultura zaczęła niszczyć artystów, sprowadzając ich do roli dostarczycieli towaru dla mas.

Serge Gainsbourg zaczynał jako kontynuator tradycji francuskiej piosenki literackiej. W latach 60. lansował gwiazdki w rodzaju France Gall, która przez kilka sezonów była idolką nastolatek. Potem na fali obyczajowej rewolucji prowokował, a skończył jako nietrzeźwiejący uczestnik telewizyjnych show. Oglądamy zmęczoną twarz Erica Elmosnino w roli Gainsbourga i snującą się za nim fantastyczną postać ożywioną z komiksu, która nie ma nam nic do powiedzenia.

[link=http://www.facebook.com/pages/Serwis-Kulturalny-rppl/140157390741]Komentuj na Facebooku[/link]