Niepewność i rozchwianie rzeczywistości – 10 debiutów na festiwalu „Młodzi i Film”

Festiwal „Młodzi i Film” to poza rozmowami o kinie także próba odpowiedzi na pytanie, co dla młodych Polaków jest ważne, co ich cieszy, co oburza, jak widzą siebie i Polskę.

Sporo prezentowanych w głównym konkursie debiutów to opowieści, często bolesne, o dojrzewaniu i wchodzeniu w życie. O czasie, w którym trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie: „Kim jestem?”.

Bohaterowie filmu „Camper” ruszają w podróż do Portugalii

Takie pytania zadają sobie bohaterowie filmu Łukasza Suchockiego „Camper”, znużeni korporacyjną karierą, sobą nawzajem i ustabilizowaną codziennością. Przypadkiem spotykają dawnego znajomego, wyluzowanego surfera Filipa, i zwariowaną artystkę Werę. Po wieczorze spędzonym wspólnie na zabawie decydują się na szalony krok: ruszają razem kamperem w podróż do Portugalii. Poznają siebie od nowa, nie bez bólu spróbują zrozumieć, co jest dla nich naprawdę ważne. 

W „Game Over” Paweł Powolny tworzy portret „wiecznego dziecka” i przeciwstawia mu zaradną dziesięciolatkę, małą bizneswoman ze szkolnym plecakiem na ramieniu. 30-letni grubas czas spędza, grając w gry na komputerze, marząc o wygranej w wirtualnych zawodach. Mieszka z matką, od czasu do czasu robiąc jej wyrzuty, że kupiła mu na śniadanie nie te płatki, które lubi. Nie ma pracy, przyszłości, ale jest zadowolony z siebie. Aż do chwili, gdy matka po upadku ze schodów zostaje całkowicie sparaliżowana i kontaktuje się ze światem, mrugając. Syn nagle musi stawić czoła rzeczywistości, a nie umie nawet zrobić zakupów w supermarkecie. Przypadkiem znajduje dla matki opiekunkę, ale jak ma zdobyć pieniądze na jej pensję i kosztowną rehabilitację?

Czytaj więcej

Kultura

Wakacje z festiwalem Wschód Kultury. Koncerty, wystawy, pokazy filmowe i teatralne

Sto wydarzeń złoży się na trzy odsłony tegorocznego festiwalu Wschód Kultury w Rzeszowie, Lublinie i Białymstoku. Koncerty, wystawy, premiery literackie, pokazy filmowe i teatralne. Start już w czerwcu.

„Błazny” Gabrieli Muskały to historia studentów aktorstwa, którzy walczą o role w filmie dyplomowym, który ma zrobić w szkole wybitny reżyser. Podczas prób, gdy rejestrują dla niego sceny z „Balladyny”, ujawniają się różnice charakterów, światopoglądów, rodzą się uczucia, wychodzą skrywane zawiści. I tak jest aż do momentu, w którym dochodzi do tragicznego wypadku. Wtedy w życie studentów wdziera się rzeczywistość zza muru uczelni, ze swoimi układami i niegodziwościami. 

Życie w domu pełnym dziwaków w „Horror story”

W horror z kolei zamienia się życie w domu pełnym dziwaków, ale przede wszystkim szukanie pracy w korporacji przez bohatera „Horror story” Adriana Apanela. Spojrzenie młodych na Polskę pełne jest niepokoju. Agnieszka Elbanowska w „Chcesz pokoju, szykuj się do wojny” nie bez humoru zastanawia się nad tym, co decyduje o popularności ruchów paramilitarnych wśród młodzieży. Bohaterami jej filmu są chłopak, który – zmuszony przez rodziców – z trudem odnajduje się w świecie podporządkowanym wojskowym regułom, ale też ludzie świetnie się w tym środowisku czujący.

W debiutach pojawia się prowincja. Świetny obraz „Tyle co nic” Grzegorza Dębowskiego stał się już wcześniej odkryciem festiwalu w Gdyni. To portret współczesnej wsi naszkicowany bez poczucia wyższości, ale też bez romantyzmu. Wielopłaszczyznowa opowieść, w której krytyka społeczna zderza się z delikatnymi opowieściami o ludziach. Jest tu przypominający kadry z telewizji, ostry protest rolników pod nowobogackim domem posła, który w czasie głosowania w Sejmie sprzeniewierzył się ich interesom. Jest wątek kryminalny – śledztwo w sprawie śmierci jednego z rolników. Cynizm biznesmenów, a wreszcie pazerny, zacofany polski Kościół. Ale Dębowski kreśli też portrety ludzi zagubionych, uwikłanych w różne układy, jednak walczących o swoją godność. 

Zupełnie inną wieś – biedną i opuszczoną – pokazuje Hubert Czerepok w „Czy króliki mają duszę”. W walącej się zagrodzie wegetuje stare małżeństwo. Jedyna rozrywka to szklanka bimbru pędzonego domowym sposobem. Synowie? Czasem „starych” odwiedzą, ale tak naprawdę bez ich wiedzy chcą sprzedać gospodarstwo, a rodziców umieścić w domu opieki. Zabrać im tę codzienność – zgrzebną, ale własną, te walące się klatki dla królików i kawałek podwórka dla kur. Wieś Czerepoka jest smutna i umierająca.

Są też w konkursie filmy, których twórcy zabierają widzów w podróż w głąb siebie. Ewa Wikieł w bezkompromisowym „Krzyku” opowiada o dziewczynie, na której oczach spłonęła kobieta w wypadku samochodowym. Bohaterka chce się dowiedzieć, kim była ofiara. Udręka i potworna bezsenność sprawiają, że zaciera jej się granica między fikcją a rzeczywistością. Powoli staje się tamtą kobietą i rozumie, że nadszedł ostatni moment, w którym może się jeszcze uratować.