Paweł Litwiński

Teza 1: Tzw. młodzi sędziowie, czyli osoby, które skończyły Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury, zrobiły asesurę i po ocenie przez neoKRS zostały powołane na stanowiska sędziowskie, otrzymają status sędziów powołanych zgodnie z konstytucją.

Teza 2: Osoby, które po 2018 r. awansowały na wyższe stanowiska w sądownictwie lub zostały sędziami Sądu Najwyższego, powinny wrócić na wcześniej zajmowane stanowisko oraz podlegać odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Procedura i organ dokonujący oceny, czyli neoKRS, były takie same w przypadku młodych sędziów, jak i osób, które po 2018 r. awansowały na wyższe stanowiska. Różnica polega na tym, że młodzi sędziowie nie mieli innego wyjścia chcąc kontynuować obraną drogę zawodową, podczas gdy osoby awansujące mogły po prostu w tej procedurze nie brać udziału (zostać na poprzednim stanowisku sędziowskim, czy w uprzednio wykonywanym zawodzie prawniczym). Z tego względu - ze względu na motywację tych osób i ich indywidualną sytuację - dopuszczałbym zróżnicowanie konsekwencji prawnych udziału przez nie w tej samej procedurze przed tym samym organem. Mam natomiast ogromne wątpliwości co do odpowiedzialności dyscyplinarnej osób, które awansowały po 2018 r. - czym innym jest powrót na poprzednie stanowisko, a czym innym karanie ich za udział w procedurze awansowej. W mojej ocenie udział w tej procedurze trzeba postrzegać w kategoriach utraty przymiotu posiadania nieskazitelnego charakteru, za co swoistą karą powinien być powrót na uprzednio zajmowane stanowisko.

Teza 1: Sztuczna inteligencja powinna być postrzegana jako realne narzędzie ułatwiające pracę sędziów.

Zdecydowanie tak. AI powinna pomóc sędziom w wykonywaniu takich czynności, jak choćby analiza danych.

Teza 2: Sztuczna inteligencja może być efektywnym wsparciem w orzekaniu i odblokować sądownictwo z dużej ilości spraw.

Tak, choć oczywiście jej zastosowanie nie powinno dotyczyć samych czynności orzeczniczych, które powinny pozostać domeną sędziego.

Teza 3: Rozwiązania sztucznej inteligencji powinny być wykorzystywane w sądach jedynie w ograniczonym zakresie i służyć np. automatyzacji procedur i powtarzalnych czynności, co pozwoliłoby sędziom szybciej przygotować się do rozpraw.

Teza 1: Sztuczna inteligencja może zastąpić prawników w wykonywaniu wielu kluczowych czynności i zrewolucjonizować rynek usług prawnych.

Wiele zależy od tego, jak będą się rozwijać rozwiązania oparte o AI. Dzisiaj w mojej ocenie raczej mogą one wspomagać prawników, ale przy prostszych czynnościach, a nie zastępować ich w kluczowych kwestiach.

Teza 2: Sztuczna inteligencja może pomóc prawnikom w wykonywaniu ich pracy, ale to ludzkie umiejętności, takie jak kreatywność, empatia i rozumienie kontekstu społecznego, pozostaną niezastąpione w tej dziedzinie.

Teza 3: Używanie sztucznej inteligencji będzie domeną dużych kancelarii prawniczych, mniejszym firmom prawniczym nie będzie ona potrzebna.

Teza 1: Znowelizowana ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa przywróci zgodność z Konstytucją przepisów, które dotyczą wyboru sędziów do KRS.

Teza 2: Wybór sędziów do KRS przez wszystkich polskich sędziów, a nie jak do tej pory – przez Sejm zapewni odrębność i niezależność władzy sądowniczej.

Teza 3: To, właściwe rozwiązanie, że sędziowie wybrani na podstawie procedury obowiązującej po 2017 r. będą wykluczeni z kandydowania do nowej Krajowej Rady Sądownictwa.

Teza 1: Trzymiesięczny okres na wdrożenie przez pracodawców regulacji wewnętrznych chroniących sygnalistów jest wystarczający.

Mamy już tak duże opóźnienie we wdrożeniu tych przepisów, a jednocześnie tyle się o nich mówi, że z wdrożeniem w trzy miesiące nie powinno być problemu.

Teza 2: Ustawa o sygnalistach w obecnym kształcie może być nadużywana. Może dochodzić do zgłaszania naruszeń tylko po to by zyskać ochronę przed zwolnieniem lub zaszkodzić konkretnej osobie lub firmie której zgłoszenie dotyczy.

To jest niebezpieczeństwo, którego nie da się uniknąć i które jest wpisane w tego typu regulacje.