Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, były członek Zarządu NBP
Przynajmniej nieprędko
Nie czuję się komfortowo mając tylko taki wybór odpowiedzi, gdyż moja zgoda lub jej brak zależą od pewnych warunków. Jeśli polska sytuacja gospodarcza będzie choćby dość dobra, a polityka gospodarcza postrzegana jako zrównoważona, to te poziomy długu dadzą się sfinansować.
To zależy od momentu przyjęcia euro i kursu wymiany - na tym poziomie ogólności nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.
Rezerwa obowiązkowa jest swego rodzaju podatkiem nakładanym na banki. Czym słabszy jej zniekształcający charakter, tym lepiej, stąd moja sympatia do aktualnego rozwiązania.
Dość liczne przykłady innych banków centralnych pokazują, że straty, a nawet ujemne kapitały własne, nie stanowią takiej przeszkody, o ile tylko przyczyny tych strat są jasno wyjaśnione publicznie i bank centralny jest wiarygodny.
Operacyjne decyzje dotyczące aktywności NBP na rynku powinny pozostawać w gestii zarządu, gdyż mają właśnie charakter operacyjny. Dotychczasowe rozwiązanie, gdzie RPP określa zasady prowadzenia tych operacji i ocenia, jak zarząd realizował ustalone przez RPP założenia polityki pieniężnej, jest w mojej opinii wystarczające.
W moim przekonaniu rozwiązanie takie wykracza poza - określony w polskim i unijnym prawie - aktualny mandat banku centralnego.
Jestem przekonany, że ulokowanie części rezerw walutowych w złocie ma sens. O tym, jaka powinna to być część, powinny decydować analizy optymalności całego portfela, gdzie kryteria optymalności włączałyby nie tylko samą stopę zwrotu, ale i rozmaite ryzyka.
Byłem zbyt wiele lat związany z NBP, żeby być zdolnym do obiektywnej oceny.
Bez kompetencji twardych ludzkość nie ma szans na kontrolę AI.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
