Paweł Bukowski

Teza 1: Rozwój Sztucznej Inteligencji (SI) w horyzoncie dekady doprowadzi do pojawienia się w Europie tzw. technologicznego bezrobocia.

Teza 2: Ze względu na strukturę zatrudnienia, Polska jest bardziej zagrożona technologicznym bezrobociem niż gospodarki wysoko rozwinięte.

Teza 3: Rozwój SI przyspieszy wzrost gospodarczy w stopniu wystarczającym, aby skompensować negatywny wpływ tej technologii na poziom zatrudnienia.

Teza 1: Unijna dyrektywa work-life balance, wprowadzając dodatkowy 9-tygodniowy urlop rodzicielski, z którego skorzystać mogą tylko ojcowie, zwiększy ich zaangażowanie w opiekę nad dziećmi.

Teza 1: Jawność wynagrodzeń w formie, jaką wprowadzi dyrektywa UE z maja 2023 r., przyczyni się do zawężenia skorygowanej luki płacowej.

Tak, np. istnieją badania z Wielkiej Brytanii pokazujące, że przymus raportowania luki płacowej w firmach zmniejszą tę lukę. 

Teza 2: Jawność wynagrodzeń w formie, jaką wprowadzi dyrektywa UE z maja 2023 r., spowolni – ceteris paribus – wzrost przeciętnego wynagrodzenia.

Wydaje mi się, że raczej przyspieszy. Jawność wynagrodzeń zwiększy konkurencyjność na rynku pracy, a więc obniży siłę rynkową firm i zmniejszy wyzysk pracowników. 

Teza 3: Jawność wynagrodzeń w formie, jaką wprowadzi dyrektywa UE z maja 2023 r., obniży satysfakcję zatrudnionych z pracy i ich efektywność.

Z jednej strony jawność płac może spowodować poczucie, że się jest wyzyskiwanym. Z drugiej strony może zmobilizować pracowników do szukania lepszej pracy i w długim okresie do poprawy ich sytuacji zawodowej.

Teza 1: Luka płacowa ze względu na płeć w Polsce w istotnym stopniu wynika z dyskryminacji kobiet na rynku pracy.

To, że surowa luka płacowa jest mniejsza niż skorygowana, jest bardzo niepokojące. Pokazuje to, że ogólnie kobiety mają lepsze charakterystyki (np. mają większy poziom edukacji) niż mężczyźni, ale pomimo tego mają ciągle płacone mniej niż mężczyźni. Ciężko to uzasadnić odwołując się do praw rynkowych. Te wyniki raczej sugerują, że istnieje znacząca dyskryminacja kobiet na rynku pracy.
Co więcej, trzeba również pamiętać o luce w zatrudnieniu, która jest w Polsce znacząca i która powoduje, że luka w całkowitym dochodzie (tj. płaca + działalność gospodarcza + emerytury) jest znacznie większa niż w samej płacy. Wynika to częściowo z tego, że jest mniej kobiet niż mężczyzn na rynku pracy, ale również z tego, że luki w dochodzie z działalności gospodarczej i w dochodzie z emerytur są znacznie większe niż luki w dochodzie z pracy.

Teza 2: Ciasny rynek pracy (deficyt pracowników) będzie samoistnie prowadził do spadku skorygowanej luki płacowej.

Luka płacowa nie zmieniła się w Polsce w znaczący sposób w ciągu ostatnich 25 lat, a mieliśmy w tym czasie okresy wysokiego i niskiego bezrobocia. Poza tym, nie za bardzo widzę teoretyczne argumenty za tym, żeby bezrobocie miało zmniejszyć lukę. W sytuacji dyskryminacji płciowej ze strony pracodawców, będą oni traktować mężczyzn i kobiety jako różne formy pracy, płacąc zawsze mniej kobietom. Bezrobocie może zmniejszać presję płacową dla obydwu grup, ale nie ma jasnego powodu dlaczego nagle zmieniła by się luka pomiędzy nimi. 

Teza 3: Skutkiem ubocznym wzrostu wskaźnika aktywności zawodowej kobiet w Polsce będzie (ceteris paribus) wzrost surowej luki płacowej.

Tak się może zdarzyć z powodów czysto statystycznych. Dlatego musimy patrzeć łącznie na luki w dochodzie z pracy, luki w zatrudnieniu oraz luki w całkowitym dochodzie (który uwzględnia również kobiety niepracujące). Analizowanie samej luki płacowej może być niewystarczające.

Teza 1: Polski Fundusz Rozwoju poprawił funkcjonowanie sieci instytucji rozwoju w Polsce.

Nie mam tutaj wyraźnego zdania, ale dość mizerne inwestycje w badania i rozwój w Polsce raczej nie sygnalizują poprawy.