Hanna Litwińczuk

Teza 1: Sztuczna inteligencja powinna być postrzegana jako realne narzędzie ułatwiające pracę sędziów.

Teza 2: Sztuczna inteligencja może być efektywnym wsparciem w orzekaniu i odblokować sądownictwo z dużej ilości spraw.

Teza 3: Rozwiązania sztucznej inteligencji powinny być wykorzystywane w sądach jedynie w ograniczonym zakresie i służyć np. automatyzacji procedur i powtarzalnych czynności, co pozwoliłoby sędziom szybciej przygotować się do rozpraw.

Teza 1: Sztuczna inteligencja może zastąpić prawników w wykonywaniu wielu kluczowych czynności i zrewolucjonizować rynek usług prawnych.

Teza 2: Sztuczna inteligencja może pomóc prawnikom w wykonywaniu ich pracy, ale to ludzkie umiejętności, takie jak kreatywność, empatia i rozumienie kontekstu społecznego, pozostaną niezastąpione w tej dziedzinie.

Teza 3: Używanie sztucznej inteligencji będzie domeną dużych kancelarii prawniczych, mniejszym firmom prawniczym nie będzie ona potrzebna.

Teza 1: Znowelizowana ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa przywróci zgodność z Konstytucją przepisów, które dotyczą wyboru sędziów do KRS.

Teza 2: Wybór sędziów do KRS przez wszystkich polskich sędziów, a nie jak do tej pory – przez Sejm zapewni odrębność i niezależność władzy sądowniczej.

Teza 3: To, właściwe rozwiązanie, że sędziowie wybrani na podstawie procedury obowiązującej po 2017 r. będą wykluczeni z kandydowania do nowej Krajowej Rady Sądownictwa.

Teza 1: Sprawa Tomasza Szmydta dowodzi, że polskie sądownictwo należy lepiej zabezpieczyć przed działaniami obcych służb.

Teza 2: Trzeba poprawić dotychczasowe procedury dotyczące dopuszczania sędziów do informacji niejawnych, a także weryfikacji kandydatów na stanowisko sędziego.

Teza 3: Trzeba rozszerzyć procedury sprawdzające kontrwywiadowcze na wszystkich sędziów na takich zasadach jak do wszystkich osób, które mają dostęp do informacji niejawnych.

Teza 1: Należy przywrócić składkę zdrowotną sprzed Polskiego Ładu (przedsiębiorcy płacili ją w stałej kwocie, zarówno przedsiębiorcy, jak i pracownicy mogli odliczyć jej większą część od podatku).

Za tym rozwiązaniem lub opartym na analogicznych zasadach przemawiają następujące względy : 1) prostota wymiaru składki 2) neutralność ze względu na formę prawną prowadzenia działalności gospodarczej i formę jej opodatkowania. Zróżnicowanie wysokości składki dla różnych form opodatkowania działalności gospodarczej powodowało, że przedsiębiorcy zmieniali formę opodatkowania na taką, która dawała największe " oszczędności składkowe" lub z tych samych powodów zmieniali formę prawną prowadzenia działalności ( np. przekształcenie JDG w spółkę). Tymczasem wybór formy prawnej prowadzenia działalności i formy jej opodatkowania nie powinien być zdominowany przez wysokość składki zdrowotnej, lecz odpowiadać rodzajowi i rozmiarom prowadzonej działalności gospodarczej. Podobnie sposób wymiaru składki nie powinien być dyskryminujący ze względu na źródło przychodu (przychód ze stosunku pracy versus przychód z działalności gospodarczej).

Teza 2: Należy wprowadzić składkę zdrowotną zgodnie z propozycją Ministerstwa Finansów (przedsiębiorcy na skali płacą ją w stałej kwocie, przedsiębiorcom na liniowym PIT i ryczałcie zwiększa się ona po przekroczeniu określonego limitu dochodów/przychodów).

Powiązanie wysokości składki zdrowotnej z wysokością dochodu oznacza podporządkowanie jej wymiaru zasadzie zdolności płatniczej, czyli podatnicy o niższym dochodzie płacą składkę niższą, zaś ci o wyższym dochodzie składkę wyższą, co oznacza, że składka staje się instrumentem dystrybucji dochodów na rzecz mniej zamożnych podatników kosztem tych zamożniejszych. Zasada ta legła u podstaw konstrukcji podatku dochodowego i służą jej takie rozwiązania jak np. progresja podatkowa czy ulgi związane ze zróżnicowaną sytuacją osobistą czy rodzinną podatnika. Z kolei podatnicy, którzy nie są opodatkowani na zasadzie progresji, nie korzystają z niektórych ulg. Składka zdrowotna nosi wszystkie cechy podatku, ale jej specyfika polega na tym, że sama jej nazwa sugeruje powiązanie z celami, które będą finansowane z pochodzących z niej wpływów. Dlatego silne uzależnienie jej wysokości od zdolności płatniczej może być postrzegane przez podatników jako niesprawiedliwe z uwagi na obowiązujące obecnie zasady dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Poza tym zmiana sposobu wymiaru składki zdrowotnej powinna być elementem całościowej zmiany modelu opodatkowania dochodów w Polsce. Obecnie opodatkowanie dochodu jest obarczone wieloma niesprawiedliwymi, dyskryminującymi czy wręcz nielogicznymi rozwiązaniami. Wbudowanie w ten już wadliwy system nowych rozwiązań dotyczących wymiaru składki zdrowotnej i to według zróżnicowanych zasad w zależności od formy opodatkowania może jeszcze uwydatnić jego wady.

Teza 3: Budżet państwa powinien sfinansować ubytek w finansach NFZ po zmianach wysokości składki zdrowotnej, jaką mają płacić przedsiębiorcy.

Odpowiedź na to pytanie wymaga poznania dokładnych wyliczeń skutków dla budżetu obu rozważanych rozwiązań. Ponadto określenie" budżet państwa powinien sfinansować ubytek w finansach NFZ" nie daje odpowiedzi na pytanie, jakie konkretnie dochody budżetowe będą przeznaczone na ten cel, czy będą one pochodziły np. ze zmniejszenia wydatków budżetowych, a jeżeli tak to jakich, czy też z podwyższenia innych podatków, np. pośrednich lub wprowadzenia nowych podatków. Dopiero mając taką wiedzę można w pełni ocenić, kto i w jakim zakresie poniesie koszt zmian wynikających z przyjęcia nowych zasad wymiaru składek zdrowotnych.