Reprezentacja Polski na Euro

Debiutował u Franciszka Smudy. Gdyby nie kłopoty zdrowotne, jego dorobek byłby bardziej okazały. Euro 2016 stracił przez uszkodzony bark. Po kontuzji Arkadiusza Recy główny kandydat do gry na lewym wahadle. Szybki i waleczny.

KAMIL GLIK

3.02.1988 Mecze/gole: 83/6

Benevento Calcio

Przed mundialem w Rosji uszkodził bark i wrócił do składu, gdy nie było już czego ratować. Inaczej wyobrażał sobie powrót do Włoch. W Benevento dowodził jedną z najgorszych formacji defensywnych i przeżył spadek do Serie B.

BARTOSZ BERESZYŃSKI

12.07.1992 Mecze/gole: 32/0

Sampdoria Genua

Zaczynał jako napastnik, dziś jest obrońcą rzucanym po różnych pozycjach. U Paulo Sousy był już stoperem, prawym obrońcą i wahadłowym. Szanowany w Genui, nosił opaskę kapitana, zdobył także pierwszą bramkę w Serie A.

MICHAŁ HELIK

9.09.1995 Mecze/gole: 3/0

Barnsley

Najbardziej zapracowany z kadrowiczów. 52 mecze w sezonie i sześć goli. Przez kibiców Barnsley uznany za najlepszego gracza. Klub walczył w barażach do Premier League. W systemie z trzema stoperami może być przydatny.

TYMOTEUSZ PUCHACZ

23.01.1999 Mecze/gole: 2/0

Lech Poznań

Pierwsze powołanie i od razu wyjazd na duży turniej. Lepszy w ofensywie niż w obronie. Po Euro stanie się kolejnym z wychowanków Lecha, który trafi do zagranicznego klubu (Union Berlin).

KACPER KOZŁOWSKI

16.10.2003 Mecze/gole: 3/0

Pogoń Szczecin

Uznawany za najzdolniejszego nastolatka. Przed rokiem po wypadku samochodowym przez kilka miesięcy nie mógł grać w piłkę, teraz jedzie po naukę na Euro, ale nie chce pełnić drugoplanowej roli. Dżoker w talii Paulo Sousy.

KAROL LINETTY

2.02.1995 Mecze/gole: 32/2

Torino

To będzie jego trzeci duży turniej, ale na Euro we Francji i mundialu w Rosji nie zagrał ani minuty. Stracił miejsce w podstawowym składzie Torino. Gdyby nie kontuzje Jacka Góralskiego i Krystiana Bielika, Euro obejrzałby raczej w telewizji.

GRZEGORZ KRYCHOWIAK

29.01.1990 Mecze/gole: 80/4

Lokomotiw Moskwa

O jego strojach mówi się czasem więcej niż o grze, zapominając, że to wciąż gracz trudny do zastąpienia w reprezentacji. Skuteczny w odbiorze piłki, groźny pod bramką rywala. W ostatnim sezonie strzelił dla Lokomotiwu Moskwa aż 11 goli.

MATEUSZ KLICH

13.06.1990 Mecze/gole: 31/2

Leeds United

U trenera Marcelo Bielsy rozwinął skrzydła, już w pierwszym sezonie po awansie do Premier League ustanowił polski rekord (4 gole, 5 asyst). Jego atutem jest wszechstronność, potrafi przerwać akcję rywali, ale też kreować sytuacje i uderzyć z dystansu.

JAKUB MODER

7.04.1999 Mecze/gole: 10/2

Brighton & Hove Albion

Zdobył dla Polski bramkę na Wembley. Szybko zaaklimatyzował się w reprezentacji. Nie przepadł po transferze do Anglii, wywalczył miejsce w składzie Brighton. W klubie ustawiany także jako lewy wahadłowy, ale woli grać w środku pola.

PRZEMYSŁAW PŁACHETA

23.03.1998 Mecze/gole: 4/0

Norwich City

Jego drużyna awansowała do Premier League, ale po niezłym początku sezonu skrzydłowy wylądował na ławce rezerwowych i grał coraz mniej. Paulo Sousa uznał jednak, że na Euro przyda się bardziej niż doświadczony Kamil Grosicki, który w West Bromwich tylko trenuje.

PRZEMYSŁAW FRANKOWSKI

12.04.1995 Mecze/gole: 12/1

Chicago Fire

Przez Jerzego Brzęczka powoływany regularnie. Pandemia i restrykcje w podróżowaniu sprawiły, że zniknął z pola widzenia. W MLS ostatnio się nie wyróżnia, ale Paulo Sousa uznał, że jego obecność zwiększy konkurencję na skrzydle. Może być też wahadłowym.

PIOTR ZIELIŃSKI

20.05.1994 Mecze/gole: 60/7

Napoli

Za nim sezon życia we Włoszech – 8 bramek i 11 asyst. Wybrany do jedenastki sezonu Serie A. W reprezentacji wciąż jednak niespełniony. Brak mu błysku, którym czaruje w Napoli. Może to Paulo Sousa znajdzie sposób, by wreszcie uwolnić jego potencjał.

KAMIL JÓŹWIAK

22.04.1998 Mecze/gole: 14/2

Derby County

Na zapleczu Premier League gra regularnie, ale to w reprezentacji notuje na razie najlepsze występy. Cichy poza boiskiem, na murawie zamienia się w wojownika. Ciężko za nim nadążyć i odebrać mu piłkę, haruje w obronie i napędza akcje.

ROBERT LEWANDOWSKI

21.08.1988 Mecze/gole: 119/66

Bayern Monachium

Kapitan, lider, mentor dla młodszych kolegów. Z Bayernem Monachium wygrał już wszystkie trofea. W reprezentacji pozbawiony podań zbyt często musi cofać się po piłkę, zdobył tylko dwa gole na trzech dużych turniejach.

KAROL ŚWIDERSKI

23.01.1997 Mecze/gole: 4/2

PAOK Saloniki

Pomijany przez Jerzego Brzęczka. U Paulo Sousy już w debiucie strzelił gola Andorze. Na Wembley przekonał się, jak trudno być zmiennikiem Roberta Lewandowskiego. Ma za sobą sezon życia w Grecji. Zdobył wicemistrzostwo i krajowy puchar.

DAWID KOWNACKI

14.03.1997 Mecze/gole: 7/1

Fortuna Duesseldorf

Pojechał na mundial w Rosji, wystąpił nawet w przegranych meczach z Senegalem i Kolumbią, ale potem pomagał młodzieżówce lub leczył kontuzje. Dobra końcówka sezonu w 2. Bundeslidze, ale w kadrze nadal nie potrafi się odnaleźć.

JAKUB ŚWIERCZOK

28.12.1992 Mecze/gole: 5/1

Piast Gliwice

Najlepszy polski strzelec i najbardziej kreatywny napastnik Ekstraklasy. Wyróżnia go fantazja. Nie czeka na podania, potrafi rozegrać piłkę, strzelić z dystansu. Wrócił do kadry po trzech latach przerwy i już w pierwszym meczu z Rosją zdobył gola.

PAULO SOUSA

30.08.1970

Portugalia

Jako piłkarz wygrywał Ligę Mistrzów z Juventusem Turyn i Borussią Dortmund, w reprezentacji Portugalii rozegrał 53 mecze, był na Euro 1996 i 2000 (brązowy medal) oraz mundialu 2002. Jako trener czeka na wielki sukces. To jego pierwsza praca w roli selekcjonera.

LISTA REZERWOWYCH

Rafał Augustyniak (Urał Jekaterynburg), Kamil Grosicki (West Bromwich Albion), Robert Gumny (Augsburg), Sebastian Szymański (Dynamo Moskwa), Radosław Majecki (Monaco).