Obowiązek alimentacyjny, czyli obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo (art. 128 k.r.o.). Obowiązek ten obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi (art. 129 § 1 k.r.o.). Krewnych w tym samym stopniu obciąża on w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym (art. 129 § 2 k.r.o.). Obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka (art. 130 k.r.o.). W judykaturze aprobowany jest pogląd, że świadczenia alimentacyjne pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami stanowią kontynuację powstałego przez zawarcie małżeństwa obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania i trwają pomimo rozwodu, aczkolwiek w zmodyfikowanej postaci (uchwała siedmiu sędziów SN – zasada prawna z 2 lipca 1955 r., sygn. I CO 27/55). Należy mieć na uwadze, że obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu po rozwiązaniu małżeństwa wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka (art. 130 k.r.o.). Dlatego też pomoc krewnych z zasady nie wyłącza możliwości przedłużenia obowiązku alimentacyjnego zgodnie z art. 60 § 3 k.r.o. (wyrok SN z 12 września 2001 r., sygn. V CKN 445/00).
