W 2019 r. A.B. wystąpił do sądu o zmianę wyznaczonego obrońcy z urzędu. Swoją decyzję motywował tym, że prawnik pozostaje bierny w sprawie, nie odpowiada na wiadomości i A.B. stracił do niego zaufanie. Prezes sądu uznał jednak, że nie wystąpiły przesłanki, by znaleźć skarżącemu nowego mecenasa.
W uzasadnieniu podkreślono, że zgodnie z art. 81 § 1a k.p.k zaskarżenie przysługuje jedynie na orzeczenie odmawiające wyznaczenia obrońcy. Interpretację tę podzielił sąd okręgowy. W skardze konstytucyjnej pełnomocnik A.B. podkreślił, że obecne przepisy prowadzą do sytuacji, w których, nawet gdy oskarżony składa uzasadniony wniosek o wyznaczenie nowego obrońcy z urzędu, możliwa jest odmowa, a zarządzenie w tym zakresie nie podlega zaskarżeniu. Jedyną możliwością jest w takim przypadku kwestionowanie odmowy zmiany prawnika przez podniesienie zarzutu w stosunku do zarządzenia w apelacji na postawie art. 447 § 4 k.p.k. Zgodnie z nim w apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia. Tymczasem artykuł 42 ust. 2 konstytucji mówi, że każdy przeciwko komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony.