Porażka 18:22 z gospodarzami na początek mistrzostw Europy była zawstydzająca.

Karol Bielecki:

Wynik jest dużym rozczarowaniem. Nie daliśmy rady przeciwnikowi, który był w naszym zasięgu. Trudno powiedzieć, co się z nami stało. W ataku graliśmy zupełnie bez agresji, nie wykorzystywaliśmy okazji. Na szczęście to turniej, na razie nie wyszedł nam tylko jeden mecz. Mam nadzieję, że odbijemy się od dna.

Dlaczego wszedł pan na parkiet dopiero po przerwie?

Trudno wskazać zawodnika, który w pierwszej połowie grał źle. Fatalnie wypadliśmy jako cała drużyna.

Zaraz po meczu powiedział pan, że przeszliście obok gry. To mocne słowa

.

Możemy sobie słodzić i opowiadać, że nic się nie stało, ale to, w co graliśmy, nie było piłką ręczną. Z Serbami zawsze szło nam dobrze, a w Belgradzie z góry szykowaliśmy się na jakąś wojnę, gazety pisały o piekle. Piekła na trybunach nie było, wojny też. Musimy o tym szybko zapomnieć i przypomnieć sobie, jak graliśmy wcześniej.

Wyglądaliście na przerażonych. Przygniotła was presja?

Nie sądzę. Może graliśmy dziwnie dlatego, że był to pierwszy mecz turnieju? Mieliśmy delikatny paraliż, jakbyśmy bali się atakować. Na turnieju towarzyskim w Danii tydzień temu wyglądaliśmy zupełnie inaczej, naprawdę nie spodziewałem się naszego upadku. Obrona nie była zła, 22 stracone gole to przyzwoity wynik, ale 18 rzuconych zawstydza. Za wolno się poruszaliśmy w ataku.

Brakowało kontuzjowanych Sławomira Szmala i Marcina Lijewskiego?

Brakowało, ale nie można powiedzieć, że ich zastępcy zawiedli. Marcin Wichary coś tam bronił, a Marcin Lijewski dałby po prostu większe pole manewru przy zmianach.

Rok temu mówił pan, że zaczęliście lekceważyć rywali. Może to samo stało się w spotkaniu z Serbią?

Nie mamy takiej pozycji, by lekceważyć gospodarzy, jednak oddając piłkę w ręce rywali, zachowywaliśmy się co najmniej dziwnie. Takie akcje nie powinny się zdarzyć, przegraliśmy we frajerski sposób. Dużo rozmawialiśmy przed turniejem, mieliśmy grać przez kołowego, ale Bartek Jurecki był dobrze pilnowany, a my za mało wyciągaliśmy rywali z obrony. Próbowaliśmy ratować wynik w pojedynkę. Brakowało minięcia, podania.

A może nie ma już gladiatorów Bogdana Wenty?

Nie mam 30 lat i jestem już skończony? Spokojnie, dalej jesteśmy na powierzchni, nie toniemy. Czas pokazać charakter. Na mistrzostwach świata w Chorwacji wyszliśmy do drugiej fazy bez punktu, a potem wywalczyliśmy brązowe medale. We wtorek trzeba wygrać ze Słowacją, co da nam awans. Przestańmy gadać, zacznijmy działać. W zespole jest naprawdę świetna atmosfera, nie straciłem wiary.