Julian Tuwim pisał „Kwiaty polskie” 13 lat. Zaczął tworzyć ten dygresyjny poemat w 1940 roku na emigracji w Brazylii i pracował nad nim aż do końca życia czyli do roku 1953. Umarł w Zakopanem, nie zdoławszy doprowadzić go do finału. Szerokiej publiczności najbardziej jest chyba znany fragment utworu, który swoim wykonaniem rozsławiła Ewa Demarczyk – Grande Valse Brillante.
Jako, że „Kwiaty polskie” należą do polskiej klasyki nie tylko ze względu na patriotyczną treść, ale i konsekwentną budowę (napisane zostały w większości regularnym dziewięciozgłoskowcem), stanowią materiał do upowszechniania. Wprawdzie Tuwim znacznie bardziej jest znany w teatrze jako twórca „Balu w operze” i „Żołnierza Królowej Madagaskaru”, ale „Kwiaty polskie” stanowią wyzwanie dla aktorów z recytatorskim zacięciem.