Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Inscenizacja „Ksiąg Jakubowych”. Piesek wyszedł do braw w Narodowym
Olga Tokarczuk szczerze, choć ryzykownie, powiedziała dla kogo nie jest literatura. Ale czy uda jej się zdefiniować dla kogo i o czym jest adaptacja sceniczna „Ksiąg Jakubowych” Barbary Wysockiej i Michała Zadary w Teatrze Narodowym, gdy – osobiście odradzam! - kiedyś może ten spektakl obejrzy?
Świetny w „Księgach Jakubowych” jest Jerzy Radziwiłowicz jako zmanierowany stary Frank (na zdjęciu w czasie prób przed spektaklem)
Michał Zadara zapowiadał przedstawienie, którego tematem są „Narodowość, religia, kostium” oraz różne polskie tradycje, bo różnych mamy przodków. Cytuję: jedni Jakuba Franka i Zofię Szymanowską, a inni Zagłobę. Tu lekko reżyser się zagalopował, chyba że wiadomo coś nowego o życiu seksualnym pana Onufrego, postaci skądinąd fikcyjnej, która u Sienkiewicza była kawalerskiego stanu.
Mniejsza o Zagłobę! Słuszna, warta poparcia i nagłaśniania uwaga o wielu tradycjach nie znajduje wsparcia w postaci dobrego spektaklu. Owszem, oglądamy przejawy nietolerancji oraz prześladowania społeczności żydowskiej w Rzeczpospolitej. To przypomnienie absurdalnych zarzutów o zabijaniu chrześcijańskich dzieci z przeznaczeniem ich krwi na macę, których konsekwencją było torturowanie Żydów, nabijanie na pal, ucinanie głów. A także dotkliwy na co dzień brak praw, jakie miała polska szlachta.
Pozostało jeszcze 85% artykułu
