To jeden z instrumentów z projektu noweli ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i wielu innych ustaw, przygotowany przez resort rozwoju i technologii.
To odpowiedź na problemy zidentyfikowane jako najpilniejsze, a są nimi przewlekłość procedur ws. uchwalania aktów planistycznych (1/3 jest procedowana ponad trzy lata) oraz niedostateczny wpływ studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego na kształtowanie polityki przestrzennej gminy. Kolejne to brak wyposażenia terenów mieszkaniowych w niezbędną infrastrukturę społeczną, która gwarantuje odpowiedni standard życia i niedostateczny dostęp do informacji o kształtowaniu i prowadzeniu polityki przestrzennej, w tym aktów planowania przestrzennego, rozstrzygnięć w procesie inwestycyjno-budowlanym. Inny problem to przypadkowe zagospodarowywanie terenów nieobjętych planem miejscowym i brak mechanizmów i narzędzi wygaszających nieaktualne decyzje o warunkach zabudowy.
Czytaj więcej
Cyfrowe wersje miejscowych planów mają być tworzone według takich samych zasad w całej Polsce. To będzie trudne.
Nowym narzędziem rozwiązywania tych problemów ma być uchwalanie obowiązkowego dla całej gminy planu ogólnego. Plan ogólny nie będzie określał przeznaczenia konkretnego terenu, ale ma wskazywać na katalog przeznaczeń terenu możliwych do wyznaczenia w planach miejscowych.
Planowany termin wejścia w życie większej części ustawy to 1 stycznia 2023 r.
