Sąd wezwał pełnomocnika Strony do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez wykazanie, że osoba podpisująca pełnomocnictwo jest umocowana do działania w imieniu spółki (dokument pełnomocnictwa podpisany został niezgodnie z reprezentacją spółki ujawnioną w KRS). Pełnomocnik przedłożył odpis KRS, z którego wynikało, że reprezentacja spółki jest inna niż wykazana w złożonym w sprawie pełnomocnictwie. Na skutek tak uzupełnionego braku formalnego skargi sąd administracyjny wydał postanowienie o odrzuceniu skargi.
Skarżąca wniosła zażalenie (podpisane przez zarząd spółki – zgodnie z ujawnioną w KRS reprezentacją) na powyższe postanowienie zarzucając naruszenie przepisów: art. 46 § 1 pkt 4 PPSA, 49 § 1 PPSA, art. 57 § 1 PPSA oraz art. 58 § 1 pkt 3 PPSA. Podnosząc wyżej wskazane zarzuty Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Czytaj więcej
Formalne rygory, terminy, progi odwoławcze odbierają czasem prawo do sądu.
NSA postanowieniem z dnia 19 stycznia 2022 r. (II GZ 493/21) uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd wskazał, iż w orzecznictwie NSA utrwalił się pogląd, że prawo do zastępstwa procesowego jest ściśle związane z prawem do sądu, a wykładnia przepisów dotyczących działania pełnomocnika nie powinna ograniczać stronie realizacji tego prawa. Problem skutków dla mocodawcy czynności dokonywanych przez wadliwie albo nieprawidłowo ustanowionego pełnomocnika był przez sądy administracyjne rozstrzygany, a w postanowieniu z 12 grudnia 2005 r., sygn. akt. I GSK 2703/05 (ONSAiWSA 2006/3/77) NSA sformułował tezę, że podpisanie skargi przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem, jest brakiem formalnym, który może podlegać usunięciu przez wezwanie strony do podpisania skargi na podstawie art. 49 § 1 w zw. z art. 57 § 1 i w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 PPSA (vide: wyrok NSA z 17 listopada 2017 r., sygn. akt I OSK 203/16; postanowienia NSA: z 3 października 2018 r., sygn. akt II GZ 326/18 i przywołane tam orzecznictwo).
Braki w zakresie pisemnego dokumentu potwierdzającego istnienie pełnomocnictwa uprawniającego do reprezentowania strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlegają uzupełnieniu na wezwanie, w trybie art. 49 PPSA, który przewiduje, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej (§ 1). Sąd rozpoznając zażalenie uznał, że odrzucenie skargi - na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 PPSA z uwagi na nieuzupełnienie jej braków formalnych w postaci wykazania umocowania do reprezentacji skarżącej - było w okolicznościach rozpoznawanej sprawy przedwczesne.
