Maciej Gutowski, Piotr Kardas: Czy to kolejny zamach stanu?

Opinia rzecznika generalnego TSUE w sprawie C-448/23, obrazująca skalę naruszeń prawa, łamania zasad i ogólnej dysfunkcjonalności Trybunału Konstytucyjnego w aktualnym jego kształcie, obrazuje, jak z perspektywy zewnętrznej postrzegana jest jedna z najważniejszych w demokracji konstytucyjnej instytucji.

Na tle sporów dotyczących sądu konstytucyjnego, kwestionowania prawidłowości powołania sędziów konstytucyjnych, wątpliwości dotyczących ich niezawisłości i niezależności od organów politycznych, wywołać mogła radykalną reakcję. Działania „obronne” aktualnie pełniącego funkcję prezesa TK akcentują „rażące wkroczenie w wyłączne kompetencje polskiego Trybunału Konstytucyjnego”.

To reakcja bardzo stonowana. Mogła przecież przybrać postać działania ukierunkowanego na ściganie rzecznika generalnego TSUE za instytucjonalny zamach stanu. Emocjonalna krytyka, nawet niezasadna, jest jednak lepsza niż twierdzenie o zamachu stanu.

Trzeba docenić powściągliwość reakcji prezesa TK, zapewne urażonego stwierdzeniem rzecznika generalnego TSUE i byłego prezesa ETPC, że TK in toto dawno temu utracił cechy niezawisłego i bezstronnego sądu. To z perspektywy zasiadających w TK swoisty zamachu stanu, który należy ścigać, wykorzystując najbardziej zaufanych i kompetentnych prokuratorów.

Czytaj więcej

Opinie Prawne

Robert Gwiazdowski: Rzecznik generalny oligarchii unijnej

Sędziowie i rzecznicy TSUE powołani przez oligarchię UE oświadczają narodowi sprawującemu „władzę zwierzchnią w Rzeczypospolitej Polskiej”, że nie będzie sobie sędziów Trybunału Konstytucyjnego sam wybierał, jak chce. Odpowiednie osobistości wskażą mu osobistości powołane wcześniej przez inne osobistości.

Bezprecedensowa rebelia

Przecież nie mogą być czyste intencje rzecznika, skoro pisze on w swej opinii, że „stanowiące bezprecedensową »rebelię« stanowisko przyjęte przez polski TK w wyrokach z 14 lipca i 7 października 2021 r. poważnie narusza pierwszeństwo, autonomię i skuteczność prawa Unii”, i twierdzi, że „powołanie trzech sędziów polskiego Trybunału Konstytucyjnego i jego prezes w grudniu 2015 r. było obarczone szeregiem nieprawidłowości, które można określić jako oczywiste i poważne”, to w związku z tym „polskiego Trybunału Konstytucyjnego nie można uznać za niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony na mocy ustawy w rozumieniu prawa Unii”.

Czytaj więcej

Sądy i trybunały

„Bezprecedensowa rebelia" w wyrokach polskiego TK. Opinia rzecznika TSUE

Stanowiące bezprecedensową „rebelię” stanowisko przyjęte przez polski Trybunał Konstytucyjny w wyrokach z 14 lipca i 7 października 2021 r. poważnie narusza pierwszeństwo, autonomię i skuteczność prawa Unii - taką odpowiedź przygotował dla Trybunału Sprawiedliwości UE jego rzecznik generalny. Wkrótce TSUE ma rozstrzygać skargę Komisji Europejskiej w tej sprawie.

Do tego kwestionuje orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i twierdzi, że Trybunał frontalnie uderzył w podstawowe zasady porządku prawnego Unii i w autorytet wyroków TSUE, że jego wyroki znacząco odbiegają od orzecznictwa TSUE dotyczącego zagwarantowania skutecznej ochrony prawnej. Nie pozwala Trybunałowi Konstytucyjnemu podważać podstawowych zasad prawa Unii i twierdzi, że Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy prawa Unii.

A przecież osiem lat demolki wymiaru sprawiedliwości pozostawać powinno pod ochroną konstytucyjną, więc zamach stanu.

Taka powinna być twarda reakcja po powstaniu z kolan. Czy zamach stanu był, czy nie – bez znaczenia, ale konstytucja „musi być po naszej stronie”. Co tam kilkadziesiąt wyroków TSUE i ETPC wskazujących, że zmiany ustawowe w Polsce naruszyły prawo unijne i konwencje?

Co tam orzecznictwo sądów polskich kwestionujących wykorzystanie drogi ustawowej dla zniwelowania konstytucyjnej ochrony władzy sądowniczej?

Co tam stwierdzone wyrokiem nieskażonego jeszcze TK, niezgodne z konstytucją obsadzenie tzw. dublerów w TK, wprowadzenie tam ludzi nieposiadających wymaganych ustawą i konstytucją kompetencji?

Co tam zakwestionowanie przez TSUE i ETPC mechanizmów powoływania sędziów przy udziale wadliwej neo-KRS, złamanie wymaganej konstytucyjnie rzeczywistej reprezentacji sędziowskiej w tym organie i konstytucyjnie określonej kadencji poprzedniej?

Co tam umożliwienie władzy wykonawczej obsadzenia stanowisk funkcyjnych w sądach osobami przez siebie wybranymi?

Co tam naruszenie konstytucyjnej równowagi pomiędzy trzema władzami, na niekorzyść władzy sądowniczej?

Co tam, że gdyby nie wielopłaszczyznowe naruszenie, poszczególne „bezpieczniki” systemu najprawdopodobniej uniemożliwiłyby lub co najmniej mocno utrudniły osiągnięcie zamierzonego przez polityków celu?

Skoro dziś rządzący politycy chcą te zmiany odwrócić, to przecież trzeba ich oskarżyć o zamach stanu. Napisać donos i zanieść do byłego podwładnego. To działania godne prezesa TK. Dlaczego zatem dla rzecznika TSUE taki łagodny? Zamach stanu i już.