Ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym, nazywana często konstytucją dla nauki lub ustawą 2.0, wprowadziła nową jakość w zakresie oceny jednostek naukowych – tzw. punktozę. To rozwinięcie rozwiązań prawnych, które zawierały głębokie błędy. Poprzednia minister nauki prof. Lena Kolarska-Bobińska i jej poprzedniczka dr hab. Barbara Kudrycka wprowadziły bowiem model wymiernych kryteriów oceny jednostek naukowych. Miał on być cudownym remedium na wszelkie bolączki oraz niedociągnięcia, które niestety nieuzbrojonym okiem łatwo dostrzec w świecie polskiej nauki, oczekującego natychmiastowego uleczenia, nie natomiast długotrwałej i żmudnej kuracji. Tak wyśmiewanej w naszym romantycznym społeczeństwie pracy u podstaw.