Najnowsze badanie dotyczące Marsa powstało dzięki danym zebranym przez chiński łazik Zhurong. Wyniki badania opublikowano 24 lutego w czasopiśmie „Proceedings of the National Academy of Sciences”.
W poszukiwaniu śladów marsjańskiej wody
Wyniki dotychczasowych badań nad Czerwoną Planetą potwierdzają hipotezę, że w dalekiej przeszłości mogła znajdować się na niej woda (w różnych formach skupienia). Precyzyjne badania cech geologicznych Marsa wskazują m.in. że w przeszłości na planecie były obecne sieci dolin i delt rzecznych, stożki napływowe, jeziora basenowe, a także skały osadowe. Według jednej z naukowych teorii, na północnych równinach Marsa w okresie od ok. 3,5 miliarda do ok. 4 miliardów lat temu, mógł istnieć ocean. Wśród naukowców badających temat toczy się dyskusja dotycząca możliwych form i teoretycznych losów ciekłych zasobów „marsjańskiej wody”. Jak przekonują autorzy najnowszego badania, wyniki analizy osadów pod powierzchnią Marsa mogą dostarczyć ciekawych odpowiedzi.
Czytaj więcej
Parada planet to zjawisko, które już 28 lutego obserwować będzie można na nocnym niebie. Aż siedem planet Układu Słonecznego widocznych będzie w tym samym czasie. Czy do obserwacji potrzebny będzie specjalistyczny sprzęt?
Co kryje się pod powierzchnią Czerwonej Planety?
W najnowszym badaniu wykorzystano dane dostarczone przez pierwszy chiński łazik marsjański Zhurong. Łazik rozpoczął eksplorację planety w maju 2021 roku, po pomyślnym lądowaniu w rejonie Utopia Planitia. Jest to równina zlokalizowana w północnej okolicy okołobiegunowej Marsa. W trakcie swojej misji łazik przebył łącznie ok. 1 921 metrów. Maszyna była wyposażona w radar skanujący struktury pod powierzchnią Marsa do głębokości ok. 80 metrów. Na obrazach radarowych wykryto warstwy podziemnych materiałów, których właściwości przypominają piasek. Osady te są nachylone w tym samym kierunku i pod podobnym kątem. Dzięki radarowi udało się wykonać dokładną mapę osadów, ciągnących się na długość ok. 1,2 km.
Jak przekonują autorzy badania, struktura i właściwości osadów przypominają strukturę ziemskich plaż. A dokładniej – strukturę podwodnych osadów, zlokalizowanych w miejscu, w którym morze spotyka się z lądem. W trakcie badania rozważano m.in. hipotezę powstania badanych struktur pod wpływem działania wiatru, przepływających rzek lub lawy. Hipotezy te ostatecznie odrzucono przyjmując, że badana struktura najbardziej odpowiada strukturze osadów nadmorskich plaż na Ziemi.
