Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Opodatkowane inwalidztwo
W demokratycznym państwie prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, ochronie podlega godność człowieka (art. 30 konstytucji). Z niej wywodzą się inne prawa – między innymi prawo do własności (art. 64 konstytucji). Państwo takie prowadzi politykę sprzyjającą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych obywateli (art. 75 konstytucji). I w państwie tym Naczelny Sąd Administracyjny będzie się zajmował pobraniem od podatnika 19 proc. wartości mieszkania usytuowanego na czwartym piętrze budynku bez windy, które podatnik zamienił na mieszkanie na parterze, kiedy się rozchorował na nogi i przestał chodzić. Niestety, zamienił się przed upływem pięciu lat od daty, w której nabył swoje mieszkanie. Co gorsza, nie poinformował urzędu skarbowego, składając jakieś (nie wiadomo jakie) specjalne oświadczenie, którego wzoru minister finansów nie ustalił, o tym, że był w sprzedawanym mieszkaniu zameldowany – czyli o tym, co urząd skarbowy i tak sam wiedział z urzędu!
I nie jest to demagogia. To jest skondensowany opis stanu faktycznego. Notabene, gdyby podatnik wstrzymał się z chorobą nóg, to mógłby zamienić mieszkanie bez podatku! Bez składania żadnych oświadczeń! Miał więc pecha. Ale nie rońmy nad nim łez, bo miał też trochę szczęścia. I trzeba mu go pogratulować. Bo przecież mogli go zamknąć do więzienia. I to też nie jest demagogia. Na szczęście postępowanie podatkowe urzędnicy zdążyli przeprowadzić w terminie, w którym mogli to zrobić. W innych przypadkach, gdy groziło, że nie zdążą, stawiali podatnikom zarzuty karne. Tylko i wyłącznie po to, aby przerwać bieg przedawnienia.
