Teza 1: Instytucja skargi nadzwyczajnej powinna być zlikwidowana.
Teza 2: Zlikwidowane powinny być dwie tzw. nowe Izby Sądu Najwyższego: Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych oraz Odpowiedzialności Zawodowej. Ich kompetencje powinny przejąć „stare” izby SN.
Nie ma obiektywnych przesłanek uzasadniających likwidację tych izb.
Teza : W prokuraturze kluczowa jest zmiana struktur nadzoru i danie szeregowym prokuratorom większej swobody w działaniu
Teza 1: Powołania sędziów po 2018 r. powinny być pozbawione mocy prawnej. Tzw. neosędziowie powinni pozostać sędziami i wrócić na poprzednio zajmowane stanowiska
Powołania sędziowskie są niewzruszalne, zaś te od 2018 r. w przeciwieństwie do wcześniejszych spełniają konieczny standard konstytucyjny zarówno w zakresie postępowania przed KRS, jak i jej składu. Przede wszystkim bowiem dopiero KRS od 2018 r. dysponuje koniecznym łańcuchem legitymacji demokratycznej wywodzonej od obywateli. Taką legitymację w świetle art. 2 i 4 konstytucji musi mieć każdy konstytucyjny organ władzy, w tym KRS.
Teza 2: Tzw. młodzi sędziowie, którzy bezpośrednio przed powołaniem byli asesorami sądowymi, referendarzami albo asystentami sędziów, nie powinni przechodzić weryfikacji.
Żaden sędzia nie może podlegać „weryfikacji”, ponieważ taka procedura pozostaje wprost sprzeczna z wynikającą z art. 180 ust. 1 konstytucji zasadą nieusuwalności sędziego.
Teza 3: Wyroki wydane przez neosędziów powinny pozostać w mocy. Uchylone powinny być jedynie wyroki, których ważność strony kwestionowały wcześniej, powołując się na wątpliwy status sędziego.
Nie ma takiej kategorii pojęciowej jak neosędzia. Jest to wyłącznie polityczny neologizm służący stygmatyzacji grupy niezależnych i prawidłowo nominowanych sędziów. Prawidłowość i legalność powołań wyklucza jakikolwiek nadzwyczajny tryb wzruszenia orzeczeń.
Teza : Nie da się przywrócić praworządności w sądach szybko, potrzebujemy na to co najmniej trzech lat.
Przywrócenie praworządności jest możliwe bez żadnych zmian - wystarczy, by sędziowie w działalności orzeczniczej i pozaorzeczniczej respektowali obowiązujące ich przepisy Konstytucji i ustaw.
Teza 1: W związku z cofnięciem przez premiera swojej kontrasygnaty pod umocowanie przez Prezydenta sędziego do przewodniczenia zgromadzeniu wyborczemu Izby Cywilnej SN, wybór trzech kandydatów na szefa tej izby jest nielegalny, a status nowego prezesa IC SN może być podważany.
Nie istnieje w polskim prawie ustrojowym instytucja cofnięcia bądź uchylenia kontrasygnaty. Taka czynność premiera nie wywołuje żadnych skutków prawnych i rażąco narusza zasadę legalizmu, zgodnie z którą władze publiczne działają w granicach i na podstawie prawa, a zatem mogą tylko tyle, na ile wyraźnie im pozwala ustawa.
Teza 2: Likwidację dwóch Izb Sądu Najwyższego: Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych oraz Izby Odpowiedzialności Zawodowej naprawi sytuację w Sądzie Najwyższym
Jakkolwiek kształtowanie ustroju SN jest poddane daleko idącej swobodzie władzy ustawodawczej, to jednak w obecnych warunkach likwidacja Izb będzie wpisywała się w sekwencje aktywności politycznej zmierzającej do podporządkowania sądownictwa władzy politycznej - wykonawczej.