Doktor hab. nauk ekonomicznych, profesor Szkoły Głównej Handlowej.
Cezary Wójcik jest doktorem nauk ekonomicznych, profesorem Szkoły Głównej Handlowej, założycielem Center for Leadership. Gościnnie wykładał m.in. na uniwersytetach Harvarda, Berkeley, Melbourne i Glasgow. Jest absolwentem programów z zakresu zarządzania i przywództwa na Uniwersytecie Harvarda, IESE Business School i HEC Paris. W pracy naukowej, oprócz przywództwa, zajmuje się makroekonomią oraz integracją walutową. W przeszłości był m.in. członkiem Rady Makroekonomicznej przy Premierze RP oraz doradcą Ministra Finansów i Prezesa NBP, a także głównym doradcą banku WestLB. Pełnił funkcję dyrektora Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN i dyrektora Biura ds. Integracji ze strefą euro w NBP. Pracował także w Europejskim Banku Centralnym i Narodowym Banku Austrii. Dwukrotny stypendysta Fullbrighta, laureat nagród Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej oraz stypendium dla wybitnych młodych naukowców MNiSW.
Polska powinna dążyć do spełnienia kryteriów konwergencji, bo niska inflacja, niskie stopy procentowe, stabilny kurs i sytuacja fiskalna są korzystne dla długoterminowego rozwoju kraju. Perspektywa przyjęcia euro będzie sprzyjać obniżaniu premii za ryzyko naszego kraju, a więc też inwestycji.
Wprowadzenie czterodniowego tygodnia pracy nie wydaje się realne. Bardziej realne wydaje się zwiększenie dni świątecznych oraz obniżenie intensywności pracy Polaków, którzy często pracują na dwa etaty i po godzinach. Zgodnie z badaniami porównawczymi Polacy są jednym z najintensywniej pracujących narodów, niedaleko z krajami azjatyckimi.
Inflacja jest w trendzie spadkowym i powinna znaleźć się w celu inflacyjnym w horyzoncie czterech–sześciu kwartałów. W takiej sytuacji bank centralny powinien odpowiednio dopasować poziom stóp procentowych także w kontekście spadku poziomu stóp głównych banków centralnych, w tym USA i UE.
Inflacja w Polsce nadal jest wysoka, możliwe że w drugiej połowie roku ponownie wzrośnie. Dlatego nie jest dzisiaj wskazane luzowanie polityki pieniężnej, w tym poprzez zmniejszenie stopy oprocentowania rezerw obowiązkowych. Ponadto, celem banku centralnego nie jest obniżanie kosztu prowadzenia polityki pieniężnej, lecz utrzymywanie stabilności cen w ramach celu inflacyjnego.
Straty banku centralnego mogą być utrzymywane przez bardzo długie okresy, nawet wiele lat. Nie jest to istotne ograniczenie dla prowadzenia działalności banku centralnego. Paradoksalnie, strata banku centralnego w dzisiejszych warunkach może mieć pozytywny wpływ na sytuację gospodarczą kraju, ponieważ "utwardza" ograniczenie budżetowe, co po ośmiu latach zbyt rozrzutnej polityki fiskalnej, może być dla Polski korzystne.
RPP powinna określać ogólne ramy i kierunki polityki pieniężnej, a Zarząd - wraz ze swoim całym aparatem wykonawczym - powinien je wykonywać zgodnie z mandatem i postanowieniami ustawy o NBP i Konstytucji.
Celem NBP jest dbanie o stabilność cen, a nie angażowanie się w projekty inwestycyjne rządu. Propozycja płynąca z NBP jest niewłaściwa, niestosowna, i potencjalnie niebezpieczna dla stabilności długoterminowej kraju.
Złoto nie jest dzisiaj najistotniejszym aktywem dla bezpieczeństwa kraju. Zwiększenie jego udziału nie będzie miało decydującego znaczenia, wpłynie to co najwyżej na zmianę struktury rezerw banku centralnego. Kluczowy dla bezpieczeństwa kraju jest ogólny poziom rezerw walutowych w odniesieniu do przepływów handlu, kapitału oraz długu, w szczególności długu krótkoterminowego. Z tej perspektywy patrząc, sytuacja Polski była i jest bardzo dobra.
W ostatnich latach NBP - niestety - stracił wiele na swojej reputacji i wiarygodności, w ogromnej mierze z powodu zupełnie niewłaściwej i niekompetentnej polityki komunikacyjnej. Utrudnia to realizację podstawowego celu NBP, a także negatywnie wpływa na wizerunek kraju w oczach inwestorów.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
